Ο ΣΟΥΜΠΕΡΤ ΚΑΙ Ο ΣΟΥΜΑΝ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝΟΥ ΤΙΡΙΜΟΥ

Στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών απόψε για το ρεσιτάλ πιάνου του διεθνούς Μαρτίνου Τιρίμου, στο πλαίσιο του κύκλου "Μεγάλοι ερμηνευτές". Τον Κύπριο Μαρτίνο Τιρίμο τον έχω ακούσει επανειλημμένως στην Πάτρα, όπου έχει παίξει προσκεκλημένος της Λέσχης Φίλων Κλασσικής Μουσικής και της Ορχήστρας Πατρών. Είναι σπουδαίος πιανίστας και ένας τζέντλεμαν. Απόψε έπαιξε Franz Schubert (οκτώ χοροί από το έργο D 365 και σονάτα αρ. 21 σε σι ύφεση, D 960), ένα έργο του Περικλή Κούκου σε πρώτη εκτέλεση (Τραγούδια δίχως λόγια - παραγγελία του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών) και την Φαντασία σε ντο, έργο 17 του Robert Schumann. Ένα πραγματικά ενδιαφέρον πρόγραμμα, το οποίο εκτέλεσε με γνώση και συνέπεια ο Τιρίμος. Δεν είναι, ομολογώ, από τους πιανίστες που μ' εξιτάρουν. Ωστόσο είναι μια σπουδαία εμπειρία κάθε ρεσιτάλ του, γιατί έχει δουλέψει πολύ κι αυτό είναι εμφανές.

Απέδωσε θαυμάσια την απαιτητικότατη Σονάτα αρ. 21 του Σούμπερτ, που είναι και η τελευταία του συνθέτη (Οκτώβριος 1826). Ο Τιρίμος έχει μακρά και γόνιμη θητεία στον Σούμπερτ αφού έχει ηχογραφήσει την πρώτη πλήρη σειρά με τις 21 Σονάτες του και επιμελήθηκε την κριτική έκδοση του οίκου Wiener Utrext με τις Σονάτες για πιάνο του Σούμπερτ σε τρεις τόμους, στην οποία και συμπλήρωσε τα ημιτελή μέρη με βάση τις σημειώσεις του συνθέτη.

Η Φαντασία του Σούμαν, κορυφαία πιανιστική στιγμή, αποδόθηκε με ...φαντασία από τον Τιρίμο, που ανέδειξε τη "λογική" του συνθέτη. Το έργο συνδυάζει το παράδοξο της τάξης μέσα από το χάος, της διαφυγής μέσα από την ακινησία και της ισορροπίας μέσα στον παραλογισμό. Το "συναμφότερον" που θα 'λεγε κι ο Ζουράρις.