Φ. ΤΣΑΛΑΧΟΥΡΗΣ: Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ!

Aπόψε στο Μουσείο Μπενάκη της Πειραιώς για τη μεγάλη συναυλία του Φίλιππου Τσαλαχούρη, ο οποίος γιόρτασε τα 20 χρόνια από την πρώτη του σύνθεση. Πρώτος και καλύτερος ο κοινός φίλος Γιώργος Δεμερτζής, ο οποίος έχει παίξει με το βιολί του αρκετό Φ. Τσαλαχούρη. Και έπεται συνέχεια λίαν προσεχώς. Πολλοί ήσαν αυτοί που προσήλθαν απόψε για να τιμήσουν τον συνθέτη και να ακούσουν παλιότερα - σε φρέσκιες πάντως εκδοχές - και νεώτερα έργα του.

Παρούσα και η φημισμένη πιανίστρια Ελισάβετ Κουναλάκη που φωτογραφίζεται με τον Γιώργο Δεμερτζή για την Ιδιωτική Οδό.

Παρών και ο Λυκούργος Αγγελόπουλος! Συνάδελφος με τον Φίλιππο Τσαλαχούρη στο Ωδείο Αθηνών. Μαζί με τον Λ. Αγγελόπουλο ο Ρουμάνος θεολόγος και μουσικός Αντριάν, ο οποίος σπουδάζει αυτόν τον καιρό στην Ελλάδα.

Πριν από κάθε έργο ο συνθέτης εξηγούσε στο κοινό την αιτία και την αφορμή του, την διαδρομή του και την υπόστασή του. Για τον Τσαλαχούρη η μουσική πρέπει να καταλήγει στην Αγάπη! Χωρίς δεύτερη κουβέντα! Μου έκανε εντύπωση η φράση του: "Να είχα λίγη από την καλοσύνη του Δημήτρη Δραγατάκη"!

Το Opus Femina, το γυναικείο φωνητικό σύνολο από την Κόρινθο, που διευθύνει η ακάματη Φάλια Παπαγιαννοπούλου, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στη συναυλία καθώς συμμετείχε στα τέσσερα από τα έξι έργα του προγράμματος.

Στο τελευταίο έργο Lenz, το οποίο είχε και κάποια υποτυπώδη σκηνική δράση και χορό (Ευγενία Σιγαλού) συμμετείχε η μέτζο σοπράνο Ευγενία Καλοφώνου, η σύζυγος του Φ. Τσαλαχούρη, γέννημα θρέμμα πατρινή. Απέδωσε με βαθιά αισθαντικότητα, αλλά και αυστηρότητα, την παρτιτούρα, σε πολύ καλά γερμανικά (η γλώσσα του έργου).

Ο Φίλιππος, ο οποίος έπαιξε και εκπληκτικό πιάνο, μας απέδειξε με την συναυλία του αυτή πως έχει μια ...δαιμονική συνθετική ικανότητα. Να συνθέτει ό,τι θέλει, χρησιμοποιώντας όργανα, φωνές, ήχους, γλώσσες και ψιθύρους με μια άνεση και μια ευαισθησία που ...σκοτώνει!

Ο συνθέτης, μετά την συναυλία με την Φάλια Παπαγιαννοπούλου και την σολίστ στο τσέλο Λουκία Λουλάκη, η οποία έπαιξε μαζί του το Ottilie.

Άφησα τελευταία την φίλη και εξαίρετη βιόλα Αγγέλα Γιαννάκη, μέλος του Νέου Ελληνικού Κουαρτέτου και της Ορχήστρας της Λυρικής. Η Αγγέλα ερμήνευσε το νέο έργο του Φίλιππου Τσαλαχούρη Εσπερινός (για βιόλα σόλο, καμπάνα και χορωδία). Με τη δέουσα θρησκευτικότητα! Ενώ η opus femina μουρμούριζε σε ρωσική αρμονία... Κι αυτό γιατί ο συνθέτης εμπνεύστηκε το έργο από ένα πρόσφατο ταξίδι του στην Κωνσταντινούπολη. Όπου επισκέφθηκε μ' ένα φίλο του μια ρωσική εκκλησία σε μια πολυκατοικία! Η εκκλησία ήταν κλειστή, οι καμπάνες κρέμονταν απ' το κλιμακοστάσιο (!) ενώ από κάποιο παράθυρο έχασκε όλη η Πόλη και ο Βόσπορος! Και μια μαντηλοφορούσα ρωσίδα που εμφανίστηκε απ' το πουθενά και τους ρώτησε αν η εκκλησία ήταν κλειστή, τους φάνηκε σαν αερικό ή σαν οπτασία... Σαν μέσα σε αχλύ... Έτσι γεννήθηκε ο Εσπερινός που μας έδωσε το στίγμα μιας παρθενικότητας, δυσεύρετης στους καιρούς μας...
Φίλιππε εύχομαι με υγεία και σε άλλα Ιωβηλαία!