Η ΧΙΟΝΟΣΤΙΒΑΔΑ Ή ΤΟ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ

O φίλος του ιστολογίου Προμηθεύς μου έστειλε ένα κείμενο για το θέμα των ημερών προσπαθώντας να αγγίξει την απόκρυφη πλευρά του. Το δημοσιεύω προς προβληματισμόν.

Όλο και μεγαλώνει. Κάπου θα κτυπήσει, θα σταματήσει και τότε το δυστύχημα. Μιλώ, προφανώς, για το σκάνδαλο της Ι. Μ. Βατοπεδίου υπό την καθοδήγηση του καθηγουμένου Εφραίμ. Το θέμα είναι πολύπλοκο, δεν εξαντλήθηκε, ούτε πρόκειται στο εγγύς μέλλον. Ωστόσο δεν παύει να είναι γόνιμο να τεθεί υπό συζήτηση και προβληματισμό.
Το σκάνδαλο αυτό - ή μάλλον όσα αποκαλύφθηκαν από αυτό - συνδέεται άμεσα με την ιδεολογία του φιλελευθερισμού, είτε εκφράζεται μέσω «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ, είτε μέσω ΝΔ. Γι’ αυτόν το λόγο, η υπόθεση αυτή αποτελεί μέρος της φιλοσοφίας της ιδιωτικοποίησης, και η κυριότητα της Ι. Μ. Βατοπεδίου πάνω στη λίμνη Βιστωνίδα είναι πρόσχημα κατά τη γνώμη μου. Αυτή η κυριότητα επικαλείται για να καλύψει την ανταλλαγή - ιδιωτικοποίηση των δημοσίων εκτάσεων. Δεν μπορεί η κυβέρνηση να παραχωρήσει τις εκτάσεις, μια ωραία πρωΐα σε έναν ιδιώτη χωρίς κανένα πρόσχημα. (Ίσως αυτό που λέω να βεβαιωθεί όταν αποκαλυφθούν και άλλες ανταλλαγές με άλλες αφορμές. Ας θυμηθούμε τα 119 στρέμματα του ΝΑΤ στα Μελίσσια). Στηρίζει αυτήν την άποψη το γεγονός ότι κάποια από αυτά τα κτήματα πουλήθηκαν- αν αυτό θεωρείται πώληση - και μάλιστα σε χαμηλότερες από τις εμπορικές τους τιμές, και ότι πουλήθηκαν κάποια απ’ αυτά τα τελευταία σε off shore εταιρείες, σε χρόνο ρεκόρ! Όλα ύποπτα, αν και «νομότυπα».
Είναι αυτό το έργο για μια αναστήλωση της Ι.Μ. Βατοπεδίου; Δεν νομίζω. Γιατί απλά δεν τηρήθηκαν τα εμπορικά κριτήρια που θα εξασφάλιζαν μεγαλύτερο κέρδος για γρηγορότερη αναστήλωση. Μήπως αυτές οι τιμές ορίστηκαν για φιλανθρωπικό σκοπό; Τότε γιατί πουλήθηκαν σε off shore εταιρείες; Από ‘δω ξαναπάμε πίσω για να βεβαιώνουμε ότι δεν τίθεται στα σοβαρά η κυριότητα της Ι.Μ. Βατοπεδίου στη λίμνη, αλλά ότι πρόκειται καθαρά για ιδιωτικοποίηση.
Το επόμενο ζήτημα είναι γιατί ο Εφραίμ; Τι κερδίζει; Και ποιός τα σχεδίασε αυτά; Τόσο περίπλοκη υπόθεση σίγουρα δεν είναι επινόηση ενός ατόμου και ας είναι Αϊνστάιν. Άρα δεν είναι ούτε ο Εφραίμ μόνος ούτε ο Ρουσόπουλος μόνος. Παραμένει άγνωστο μέχρι στιγμής το γιατί ο Εφραίμ; Μήπως παίζει κάποιο ρόλο η πολιτική καριέρα του αδελφού του, ως προέδρου κόμματος στην Κύπρο; Ή το ότι επίσης πούλησε, για παράδειγμα, το κτίριο του Ολυμπιακού χωριού σε κυπριακή off shore εταιρεία με κοσμοπολίτικους μετόχους;
Το γεγονός ότι έχει ένα δεύτερο σχέδιο, το «Βιστωνίδα 2», όπως ονομάζεται στο Τύπο, με πιο προκλητικά αιτήματα, ερμηνεύεται ως εκβιασμό του Δημοσίου (Έθνος, 22/9/08, σ.6). Και σημαίνει ότι υπάρχει ένα άλλο χαρτί στο χέρι του Εφραίμ που, υποθετικά, του εξασφαλίζει να μη βγει εντελώς χαμένος από την υπόθεση, ανεξάρτητα από την κυβέρνηση η οποία θα πλήρωνε τις αποζημιώσεις.
Η υπόθεση ξεπερνά την ελληνική επικράτεια και πολιτεία. Εξ άλλου όταν μιλάμε πλέον για off shore εταιρείες και κόμματα σε μια χώρα όπως η Κύπρος με τις μεγάλες επενδύσεις, τις διασυνδέσεις, και τα προνόμοια των Άγγλων, πρέπει να θυμηθούμε τον Κάρολο, και να πάμε ακόμα πιο πέρα δηλαδή στο πολυεθνικό Real Estate.
Το σκάνδαλο αυτό έχει και πολιτικές επιπτώσεις. Το μεν ΠΑΣΟΚ πρόλαβε να πει το «νίπτω τας χείρας μου», η δε ΝΔ βούτηξε με τα όλα της. Είναι καλυμμένη, αυτήν τη στιγμή, όσο ήταν καλυμμένος και ο πρώην υπουργός της ο Βουλγαράκης που ξεσκεπάστηκε πρόσφατα. Σίγουρα μια εξεταστική επιτροπή δεν θα λύσει το θέμα, όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Βουλή παραμένει μέχρι τώρα το ατού της ΝΔ, όπου κατέχει την πλειοψηφία. Έτσι συμπίπτουν στην τελική ανάλυση, ακουσίως, οι απόψεις ΠΑΣΟΚ και Σανιδά, δηλαδή να μένει το θέμα στα δικαστήρια και έξω από τη Βουλή. Γι’ αυτό άλλωστε είπε ο Σανιδάς ότι παραπλανήθηκαν οι υπουργοί, αφήνοντας να εννοηθεί ότι σαρκάζει, όπως κατάλαβε χαρακτηριστικά ο Πολύδωρας (Έθνος, 18/9/08, σ.9). Έτσι, το σκάνδαλο πίεσε το Βουλγαράκη που έπεσε, πιέζει τώρα τον Ρουσόπουλο, μετέπειτα τον Αλογοσκούφη, και εν τέλει την κυβέρνηση Καραμανλή. Όλα όμως είναι στο χέρι του ΠΑΣΟΚ ειδικώς, που δείχνει να πάει αριστερά, και της υπόλοιπης αντιπολίτευσης γενικώς.
Το σκάνδαλο ταυτίστηκε με το ζήτημα σχέσης νόμιμου και ηθικού, καθώς και με το ζήτημα ακτημοσύνης και το πόσο σχετίζεται με την διαχείριση περιουσιών, και επίσης με το ζήτημα των ορίων μεταξύ πνευματικού και κοσμικού. Όλα αυτά αποτελούν, κατ’ εμέ, ψευτοδιλήμματα, στην προκειμένη περίπτωση τουλάχιστον. Λέγει ο Υποκλοπέας «και η πορνεία είναι νόμιμη αλλά δεν είναι ηθική» (Κόσμος του Επενδυτή, 13-14/9/08, σ.48), αποδεικνύοντας την επιφάνεια του πρώτου διλήμματος. Το ίδιο ισχύει και για τα άλλα διλήμματα, αφού παραβιάστηκαν οι ισορροπίες των σχέσεων των πόλων του κάθε διλήμματος.

Τέλος, το σκάνδαλο θα έχει συνέχεια, και σαν χιονοστιβάδα κατρακυλά. Θα δούμε τα αποτελέσματα του απολογισμού των ζημιών. Και ας ελπίσουμε μέχρι τότε να ενεργήσουν οι αρμόδιοι, ώστε να λυθεί το πρόβλημα όσο το δυνατό πιο ανώδυνα.