Ο ως άνω ύμνος στον Ελευθέριο Βενιζέλο δημοσιεύεται στο βιβλίο Μουσική Ζωοδόχος Πηγή του αειμνήστου μουσικοδιδασκάλου της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και Πρωτοψάλτου της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Ζωοδόχου Πηγής Μπαλουκλή Μιχαήλ Χατζηαθανασίου (εκδ. Μιχ. Ι. Πολυχρονάκη, Νεάπολις Κρήτης 1975). Όπως σημειώνεται στο βιβλίο ο ύμνος τονίστηκε από τους μουσικοδιδασκάλους Βασίλειο Καμαράδο και Μιχαήλ Χ''αθανασίου, και εψάλη όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος επισκέφθηκε την Πόλη.
Η ανάρτηση είναι η απάντησή μου σε σχόλιο του συν-ιστολόγου misha, χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις. Με μια μόνη παρατήρηση: Αγαπητέ misha, οι παπικοί δεν είναι "φίλοι" μου, όπως θέλεις να νομίζεις. Απλώς δεν είναι εχθροί μου, γιατί δεν μου χρειάζονται προς κάλυψιν ψυχολογικού κενού.
Κύριε Ανδριόπουλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα τι του έχετε κάνει του συμπαθούς misha? Δεν μπορεί να χωνέψει αυτές τις...υμνολογικές αναρτήσεις σας. Πάλι με σας ασχολείται
http://misha.pblogs.gr/2008/07/o-kathe-nerwnas-den-mnhmoneyetai-sth-leitoyrgia.html
Δηλαδή Παναγιώτη μας λες ότι υπήρξαν Πολίτες που ήσαν Βενιζελικοί. Ενδιαφέρον...
ΑπάντησηΔιαγραφήO.Φ.Α είναι οι άνθρωποι,ηγουν Οπου Φυσά ο Άνεμος.
ΑπάντησηΔιαγραφήανθρωπάρεσκα και έμφοβα ανθρωπάρια ικανά να συγγραψουν υμνους για τον σουλτανο,τον Βενιζέλο,τον Κεμάλ,τον βασιληά,τον Πάπα,τον Αρειο ή τον Ιούδα τον Ισκαριώτη αν το απαιτησουν οι περιστάσεις.
ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ, ΦΙΛΤΑΤΕ 10 Ιούλιος 2008 3:54 μμ. ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ ΤΟΥΣ, ΙΔΙΑ ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ! ΕΛΠΙΖΟΥΝ, ΒΛΕΠΕΙΣ, ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ-ΥΠΟΜΕΝΟΥΝ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΟΥΝ(ΚΑΙ Η ΕΛΠΙΣ ΟΥ... ... ...)!!! ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΜΟΔΕΡΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΜΟΝΤΕΛΛΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ....ΜΙΖΑ ΠΟΛΛΗ, ΒΛΕΠΕΙΣ, ΚΑΙ ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΕ ΩΡΑΙΑ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑ ΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗΣ! ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ.........ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΟΜΟΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΗΣ ΤΡΙΑΔΑΣ ΕΠΙΣΗΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήAγαπητέ Misha,
ΑπάντησηΔιαγραφήO ζηλωτισμός σου είναι εύγλωττος. Eίναι υπέροχο να είσαι αντιεξουσιαστής (όλα τα ονόματα που αναφέρεις είναι φορείς εξουσίας), αλλά να στοχεύεις «ανθρωπάρια»... Δεν τα αγαπάς;
Ωστόσο, και συ, και γω, και όλοι μας μιλάμε εκ του ασφαλούς. Eκτός εάν μπρστά στον υπολογιστή σου παλεύεις για την επιβίωση... Eγώ, προσωπικά, δεν έχω να επιδείξω καμιά ηρωϊκή πράξη. Συζητάμε χωρίς ρίσκα ζωής, και εννοώ τον θάνατο.
Στο Πατριαρχείο με προβληματίζει ο αντιευρωπαϊσμός που έδειξε τέλη 18ου αρχές 19ου αιώνα και οι τάσεις λογοκρισίας που εμφανίστηκαν, τότε. Πρακτικές που απαξίωσαν τον θεσμό στα μάτια των λογίων.
Aκόμη, δεν μου αρέσει η εξιδανίκευση της Tουρκοκρατίας με τις κοινότητες και τις ιδεολογικές φορτίσεις στα ιστορικά γεγονότα, αντί της νηφάλιας ανάλυσης.
Mην ξεχνάμε όμως, ότι το Πατριαρχείο ήταν πάντοτε υπόλογο στην οθωμανική εξουσία. ΠANTOTE μέσα στη διάρκεια της Tουρκοκρατίας. Xρειαζόταν να προσέχει και να φροντίζει το ορθόδοξο πλήρωμα, αλλιώς παραμόνευαν τα αντίποινα των Oθωμανών.
Aς μην δαιμονοποιούμε τον πολιτικό ρεαλισμό σε στιγμές κρίσιμες, και φάσεις πτωχείας...
Aλλιώς παραμονεύει η συνωμοσιολογία και το παραλήρημα...
Αγαπητέ ardalion,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα λες υπέροχα! Προσυπογράφω απολύτως!
Μου προσάπτουν το ...κακώνυμο του "πατριαρχολάτρη"! Εγώ, όμως, απλώς προσπαθώ να κατανοήσω τη δυσχερέσταστη θέση στην οποία βρίκονται και σήμερα τα Πατριαρχεία της Ανατολής.
Πρέπει επιτέλους, τουλάχιστον οι νοήμονες, να καταλάβουν ότι δεν προδίδει την Ορθοδοξία ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας όταν εύχεται στο Ραμαζάνι και το Μπαϊράμι των Μουσουλμάνων ή ο Πατριάρχης Αντιοχείας όταν είναι διαλλακτικότερος προς τους Αντιχαλκηδονίους χριστιανούς κ.ο.κ. Πρέπει να λαμβάνει κανείς υπ' όψιν του τις συνθήκες.
αγαπητέ Αrdalion,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν διαφωνώ στις παρατηρήσεις σου.
έτσι φαινεται πως έχουν τα πράγματα.
όμως ο ρεαλισμός δεν μπορεί να προβάλλεται ως πρότυπο μιμησης, ουτε ως εκκλησιαστική παράδοση.
η πρωτοχριστιανική εκκλησια αντιμετωπισε το πρόβλημα των λιβελλοφόρων,δλδ των εξωμοτών που κιότεψαν μπροστα στην απειλή των σωματικών ποινών και υπέγραψαν αρνητήριο του Χριστού λίβελλο.
οι θεοφόροι πατερες τους δεχτηκαν αλλά δεν προέβαλλαν τους λιβέλλους τους ,ούτε τους δημοσιευσαν προς μιμηση,οπως κανουν οι φαναριωτες με τους γλοιωδεις προς τους σουλτάνους υμνους τους.
και οι κρυπτοχριστιανοί είναι μια υπαρκτη πραγματικότητα την οποια δεχεται η Εκκλησία κατ άκραν οικονομίαν αλλά δεν την προβάλλει ως προτυπο μιμησεως!!!
προτυπο μιμησεως ειναι οι αγιοι μαρτυρες και οχι η αρνηση του Χριστου, εστω και τυποις!!!
εμείς ομως διαστρεψαμε τοσο την παραδοση ωστε αυτα για τα οποια εντρεποντο οι Πατέρες τα καταστησαμε προτυπα!!!
κ.Ανδριόπουλε,είστε ευφυής άνθρωπος.
μην αδικείτε τον εαυτο σας κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνετε.
αυτό με το οποιο διαφωνουμε είναι ο εν τη πράξει συγκρητισμός που εκφραζεται από την φαναριώτικη ρητορεία και πρακτική, τα τελευταια 100-120 έτη.
δεν υπάρχει καμμια αντιρρηση στο να επισκεφθεί ο όποιος Πατριαρχης τον λάμα,τον ιμάμη,τον σαμάνο,τον Παπα ή τον αντιστοιχο μονοφυσιτη για να του ευχηθεί σε μια μεγάλη γιορτη.
χρειαζεται πραγματι να «διώκουμε την ειρήνην μετά πάντων»
αντιρρηση υπάρχει όταν συμπροσευχεται μαζί του,οταν συλλειτουργει μαζί του ,οταν διαπραττει το αγος της διακοινωνίας (όπως το Πατρ.Αντιοχειας με τους μονοφυσιτες,οπως προσφατως καποιοι ρουμανοι με τους ουνίτες),οταν υμνεί αυτους που οι άγιοι αναθεμάτιζαν!!!
η εικονα τού, υψηλού το δεμας,μητρ.Γαλλιας διπλωμενου στα δυο για να ασπασθεί την δεξιά του Πάπα κατά την υποδοχή του τελευταίου στο Φαναρι είναι αυτή η οποία,διχως λόγια ,περιγραφει την έκπτωση βιου και δογματικής συνειδήσεως των φαναριωτών.
ειλικρινα,εύχομαι να κάνω λάθος και να είμαι υπερβολικός και να μην είναι τοσο ζοφερά τα πράγματα.
Aγαπητέ misha,
ΑπάντησηΔιαγραφήBλέπω ότι έχετε φοβερή ενημερώση στα συλλείτουργα και στις διομολογιακές συνευρέσεις.
Όμως, εγώ, δεν μίλησα για πρότυπα μίμησης και κυρίως δεν αγιοποιώ καμιά ιστορική φάση. Aναφέρθηκα για μέθοδο σε αντιμετώπιση των εκκλησιαστικών ζητημάτων που συνιστούν κομμάτια της ιστορικής εκδοχής της Eκκλησίας. Προσωπικά, δεν μου αρέσει να μιλάω με αξιώματα αλλά όταν θα βάλω κάτω να γράψω 10 λέξεις με βασανίζουν. Δεν αγαπώ την προχειρότητα στην εκτόξευση χαρακτηρισμών. Kαι εδώ, στο διαδίκτυο, όπου το κήρυγμα υπερπλεονάζει, όταν διαπιστώνω μια προχειρογραφή η οποία συνήθως αδικεί, και μάλιστα περιχαρακώνει, απομακρύνομαι... Δεν συζητώ.
Eπιστρέφοντας, λοιπόν, στο θέμα σας που λέτε για τους άγιους μάρτυρες ως πρότυπα μίμησης, πιστεύω ότι θέλει δουλειά και δεν είναι απλό να μιλήσει κανείς σήμερα για αυτές τις μορφές με συνέπεια. Oύτε κανείς μπορεί να αντιμετωπίζει τους ανθρώπους που απευθύνεται σα να βρισκόμαστε 1500 χρόνια πριν...
Eίναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ότι στην παρούσα χαοτική κατάσταση των Eκκλησιών, η κάθε μία ομολογία, δεν αυτοπροσδιορίζεται ως μια ακόμη υποδιαίρεση, συνέπεια των σχισμάτων, αλλά πιστεύει διακηρύσσοντας ότι διεκδικεί την αλήθεια και τη γνησιότητα της πίστης. Tο σφάλμα βρίσκεται πάντα στον άλλον... Άραγε και αυτό το γεγονός δεν θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως ένας «πνευματικός εγωισμός και αδιάλλακτη υποκρισία», όπως θα έλεγε ο π. Γ. Φλωρόφσκι;
Πάντως, άλλο οικουμενική κίνηση, άλλο ενωμένη χριστιανοσύνη. Yπάρχει ακόμη πάρα πολύς δρόμος για αποτελέσματα σύγκλισης. Kαι αυτό συμβαίνει επειδή ακόμη δεν γνωρίζει ο ένας τον κώδικα του άλλου. Έτσι, συνήθως παρατηρούνται παράλληλοι μονόλογοι. Kαι πάλι, θυμίζοντας τον Φλωρόφσκι, χρειάζεται μια «κοινή οικουμενική γλώσσα», ή μάλλον μια νέα οικουμενική γλώσσα δραστική και ουσιαστική.
Για αυτό όσα αναφέρεις περί Πατρ. Aντιοχείας ή περί Pουμάνων και μονοφυσιτών προκαλούν μειδίαμα, θεωρώντας τα ως αβρότητες, και γραφικά σημεία, χωρίς ιδιαίτερη ουσία.
Σέβομαι τον τρόπο που βλέπεις εσύ τα πράγματα και δεν χρειάζεται να αμφιβάλλεις για όσα εσύ θεωρείς ως προσωπική σου αλήθεια. Θα διαφωνήσω σε ένα: Δεν μου αρέσει που θέτεις τους άλλους εκτός Eκκλησίας, σαν να είσαι εσύ το στόμα κάποιας Oικουμενικής Συνόδου. Όποιοι και είναι αυτοί. Aισθάνομαι ότι είναι Άλλου το προνόμιο της κρίσης. Oύτε σε σένα ούτε σε μένα έχει δοθεί κάποιο χάρισμα εξουσίας να αποκλείουμε και να θεσμοθετούμε τα των συνανθρώπων μας...
Mη στενοχωριέσαι. Kι αν βλέπεις Λιακόπουλο, ίσως χρειάζεσαι μια μικρή αποτοξίνωση... Tα πράγματα δεν είναι τόσο σκοτεινά. Yπάρχει φως. Aν βγάλουμε τις μάσκες ύπνου, που τις ξεχνάμε και τις φοράμε και τη μέρα...
Αγαπητέ ardalion,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι τιμή για μένα να δημοσιεύω τις απόψεις σου στο ιστολόγιό μου. Σχόλια σαν το τελευταίο - απάντηση στον misha - δικαιώνουν απολύτως την ύπαρξη των blogs.
Προσυπογράφω απολύτως και σε ευχαριστώ και πάλι από καρδιάς.
@Ardalion
ΑπάντησηΔιαγραφήγια την συμπυκνωμένη εμπειρία του π.Γεωργίου Φλωρόφσκυ από την ,επι δεκαετίες συμμετοχη του,στα οικουμενιστικά δρώμενα έχει γραφεί μια ωραία μελετη του καθηγητή Καβαρνου με τιτλο
"Father Georges Florovsky on Ecumenism".
σε ένα μικρο αποσπασμα ο μακαριστος π.Γεώργιος λέγει:
«η ορθοδοξη συμμετοχη στο Οικουμενικό Κινημα έχει εκφυλισθεί σε μία αναρχική και περιφρονητική της αλήθειας και των κανόνων δραστηριοτητα.
Σαν τετοια δεν μπορεί παρά να καταδικάζεται σταθερά από τους φωτισμένους και ευλαβείς Ορθοδοξους Χριστιανούς.»
είναι δε χαρακτηριστική η σταση του στα τελευταια χρόνια του βιου του οταν εκδιώχθηκε λόγω των αντιοικουμενιστικων-πατερικών θεσεων του από την Σχολη Τιμ.Σταυρου Βοστωνης οπου δίδασκε ακουλουθούμενος από τον μαθητή και φιλο του καθηγ.π.Ιωάννη Ρωμανιδη.
Οσο για το ποιος είναι ή οχι στην Εκκλησια τι να κάνουμε;
πειραζει που παιρνουμε στα σοβαρά το «Πιστευω» και το Συνοδικό της Ορθοδοξίας που λέμε στις Εκκλησιές μας μαζι με τ αναθεματα του;
για τα περι μαρτυρων ο εικοστος αιων υπηρξε απείρως πλουσιότερος σε μαρτυρες από οτι οι πρωτοι αιώνες.
τα σταλινικά καθεστώτα γέμισαν τις δελτους των αγιολογιων με πληθωρα νεομαρτυρων πολλοι εκ των οποίων υπέφεραν μαρτυρια ανάλογα εκεινων των μεγαλομαρτυρων.
οποτε το επιχειρημα σου «αλλαξαν οι εποχές» μαλλον αναιρειται εμπρος στην πραγματικότητα.
στο τελευταιο ειρωνικό σχολιάκι περι Λιακόπουλου ,αντιπαραθετω μια βιβλιοπρόταση.κανε τον κόπο και ξεφύλλισε το σπουδαιο βιβλιο του αγίου γέροντος και σπουδαίου δογματολόγου, Ιουστίνου Πόποβιτς «Ορθοδοξη Εκκλησία και Οικουμενισμός».
ίσως εκει δεις ποιος φορά όχι απλώς μάσκα,αλλά κουκούλα.