"ΣΙΩΠΗΣΑ, ΕΝΩ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΑ..."

Η θεατράνθρωπος Ρούλα Πατεράκη παραχώρησε μια συνέντευξη στο ποντίκιart με αφορμή τον... διπλό Οιδίποδα, που θα παρουσιάσει φέτος στην Επίδαυρο. Τα όσα λέει η Πατεράκη είναι από αληθινά έως συγκλονιστικά! Για όποιον, βέβαια, άνθρωπο ενδιαφέρεται να ζει αληθινά κι όχι να τρέφεται με αυταπάτες ή να διάγει τον βίο του εν κενότητι ναρκισσισμού.

Πηγαίνετε να διαβάσετε ολόκληρη τη συνέντευξη της Πατεράκη. Εδώ παραθέτω μόνο ένα απόσπασμα που έχει να κάνει με τη ...μη στάση μας έναντι των του βίου θεμάτων και πώς αυτή η συνειδητή αποστασιοποίηση και δειλία μάλλον είναι μεγάλη αμαρτία!... Και η συλλογική ευθύνη διαβατήριο για τον παράδεισο!...

Η διαφθορά του πολιτικού μας βίου, τα αλυσιδωτά σκάνδαλα, δεν σας ταράζουν;
Ρ.Π.: Μου προκαλούν τη σκέψη ότι το χρήμα είναι ο μοναδικός θεός στη Δύση. Και στον βωμό του έχουν θυσιαστεί τα πάντα. Διάγουμε, πιστεύω, μια σιδηρά περίοδο στην ανθρωπότητα. Δεν έχουμε σχέση με μια χρυσή περίοδο. Και όλοι πληρώνουμε αυτό το τίμημα. Όμως πιστεύω ότι είμαι κι εγώ υπεύθυνη γι’ αυτή την κατάσταση.

Δηλαδή;
Ρ.Π.: Άφησα να συμβεί. Δηλαδή, πολλές φορές σιώπησα, ενώ είδα και άκουσα. Πολλές φορές έκανα ότι δεν είδα ενώ έβλεπα. Πολλές φορές φοβήθηκα να μη χωθώ για να μην τραυματιστώ. Δεν έχω προτάξει το στήθος μου, όπως θα μπορούσα να κάνω και όπως όφειλα να έχω κάνει. Άρα δεν είμαι αμέτοχη στη βρωμιά και στη δυσωδία που επικρατεί. Μπορεί εγώ η ίδια να μην έκανα βρωμιές, αλλά βοήθησα να γίνουν από άλλους, αφού τις ανέχτηκα. Δεν είμαι καθόλου αθώα.

Αισθάνεστε την ενοχή;
Ρ.Π.: Αισθάνομαι μεγάλη ντροπή αλλά και θυμό για τον εαυτό μου. Εσιώπησα, κιότεψα, στραβώθηκα, έχασα δηλαδή παντελώς τις πέντε μου αισθήσεις, άρα επέτρεψα να συμβεί ό,τι συνέβη. Κάποτε οι άνθρωποι επαναστατούσαν. Εμείς είπαμε ότι ποτέ δεν θα επαναστατήσουν ξανά οι άνθρωποι. Όλοι μας έχουμε πει ένα «ποτέ»! «Ποτέ δεν θα αλλάξουνε τα πράγματα. Όλες οι αλλαγές θα γίνονται εκ των έσω. Ποτέ δεν θα ξαναγίνουν βίαιες ανατροπές. Οι ήρωες πέθαναν». Έτσι σκεφτήκαμε. Αλλά ποιος ξέρει; Μπορεί και να γίνονται επαναστάσεις! Ίσως, άμα πεινάσουν πάρα πολλοί άνθρωποι, άμα χάσουμε το νερό και γυρνάμε με τα κουβαδάκια και ελλείψει νερού πίνουμε πετρέλαιο –αν μπορέσει να αλλάξει βιολογικά τόσο πολύ η φύση μας– να γίνει η νέα επανάσταση!