Διάβασα σήμερα στο ΒΗΜΑ και τον Νίκο Μπακουνάκη τη συνέντευξη του γάλλου δημοσιογράφου και συγγραφέα Πιέρ Ασουλίν, ο οποίος είναι και blogger. Υπογράφει το μεγαλύτερο λογοτεχνικό blog του γαλλόφωνου κόσμου, το «La Republique des Livres» (Η Δημοκρατία των Βιβλίων) που «φιλοξενείται» στον δικτυακό τόπο της εφημερίδας «Le Monde». Αναδημοσιεύω εδώ κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα της συνέντευξης του Ασουλίν, που αφορούν στα blogs και έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Προσέξτε, παρακαλώ, και το σκεπτικό του για τη δημοσίευση των σχολίων των αναγνωστών:- Τι κάνει ένα blog επαγγελματικό;
«Το να γράφεται από τους ειδικούς ενός πεδίου, κατ' εξοχήν από τους δημοσιογράφους. Μέσα από το blog ασκώ το επάγγελμά μου. Αν δεν ήταν να ασκήσω το επάγγελμά μου, δεν θα έκανα blog. Πιστεύω ότι το blog είναι το μέλλον της δημοσιογραφίας. Πριν από πέντε χρόνια το lemonde. fr μού πρότεινε να κάνω ένα εμπιστευτικό δελτίο (lettre confidentielle) για το βιβλίο, τη λογοτεχνία, τους λογοτεχνικούς κύκλους. Κάποια στιγμή είπα ότι πρέπει να τελειώσουμε με το εμπιστευτικό δελτίο και να περάσουμε σε ένα blog. Επρεπε να επινοήσω λοιπόν και το δημοσιογραφικό μοντέλο του blog αλλά και το οικονομικό».
- Πώς δουλεύετε;
«Οταν το άρχισα πριν από τέσσερα χρόνια, είπα ότι πρέπει να δουλεύω συνεχώς. Η επικαιρότητα δεν διακόπτεται. Είκοσι τέσσερις ώρες το 24ωρο. Και ως στοίχημα πειθαρχίας έβαλα να γράφω ένα άρθρο την ημέρα».
- Πώς κατανέμεται το περιεχόμενο του blog;
«Υπάρχει ένα κομμάτι ειδησεογραφικό, με ειδήσεις για το βιβλίο απ' όλον τον κόσμο, υπάρχει ένα κριτικό και σχολιογραφικό για τα βιβλία που κυκλοφορούν στη γαλλική γλώσσα και το οποίο είναι διαδραστικό, δηλαδή δημοσιεύονται όλα τα σχόλια των επισκεπτών, εκτός από ελάχιστα που περιέχουν ρατσιστικές ή ανάλογες κατηγορίες, και ένα τρίτο κομμάτι, όχι τόσο τακτικό, που είναι παρατηρήσεις και στοχασμός συγγραφέων».
- Ποιος ελέγχει τα σχόλια. Εσείς;
«Όχι, είναι ο modérateur της εφημερίδας. Η λειτουργία του είναι πολύ διακριτική. Ακόμη και η πιο σκληρή κριτική δημοσιεύεται. Αν μου γράψει κάποιος "Ασουλίν, λες πατάτες", θα δημοσιευθεί. Αν γράψει "εβραίοι γουρούνια" κλπ., αυτό είναι ρατσιστικό, δεν θα δημοσιευθεί».
- Πόσα άτομα απασχολείτε;
«Κανένα, τα κάνω όλα μόνος μου. Είναι ένα προσωπικό blog, με υπογραφή. Αφιερώνω στο blog πέντε ώρες κάθε ημέρα. Είναι το επάγγελμά μου».
- Πόσους επισκέπτες έχετε;
«Δέκα χιλιάδες την ημέρα. Είναι το τέταρτο γαλλόφωνο blog σε επισκεψιμότητα. Τα τρία πρώτα ασχολούνται με την πολιτική, την τεχνολογία και τις συνταγές μαγειρικής. Επομένως το δικό μου είναι το πρώτο με καθαρά λογοτεχνικό περιεχόμενο».
- Αισθάνεστε δημοσιογράφος κάνοντας blog;
«Αισθάνομαι πιο δημοσιογράφος από ποτέ. Ισως γιατί έχω τη δυνατότητα να αντιδράσω άμεσα. Για παράδειγμα, όταν ανακοινώνεται το βραβείο Goncourt, γράφω αμέσως, δεν περιμένω την επόμενη ημέρα. Ακόμη και τα μεσάνυχτα ή τις πρώτες πρωινές ώρες, όταν για παράδειγμα επιστρέφω από ένα λογοτεχνικό γεγονός, το ρεπορτάζ μου, η ιστορία μου, θα βγει στο blog μου».
«Το να γράφεται από τους ειδικούς ενός πεδίου, κατ' εξοχήν από τους δημοσιογράφους. Μέσα από το blog ασκώ το επάγγελμά μου. Αν δεν ήταν να ασκήσω το επάγγελμά μου, δεν θα έκανα blog. Πιστεύω ότι το blog είναι το μέλλον της δημοσιογραφίας. Πριν από πέντε χρόνια το lemonde. fr μού πρότεινε να κάνω ένα εμπιστευτικό δελτίο (lettre confidentielle) για το βιβλίο, τη λογοτεχνία, τους λογοτεχνικούς κύκλους. Κάποια στιγμή είπα ότι πρέπει να τελειώσουμε με το εμπιστευτικό δελτίο και να περάσουμε σε ένα blog. Επρεπε να επινοήσω λοιπόν και το δημοσιογραφικό μοντέλο του blog αλλά και το οικονομικό».
- Πώς δουλεύετε;
«Οταν το άρχισα πριν από τέσσερα χρόνια, είπα ότι πρέπει να δουλεύω συνεχώς. Η επικαιρότητα δεν διακόπτεται. Είκοσι τέσσερις ώρες το 24ωρο. Και ως στοίχημα πειθαρχίας έβαλα να γράφω ένα άρθρο την ημέρα».
- Πώς κατανέμεται το περιεχόμενο του blog;
«Υπάρχει ένα κομμάτι ειδησεογραφικό, με ειδήσεις για το βιβλίο απ' όλον τον κόσμο, υπάρχει ένα κριτικό και σχολιογραφικό για τα βιβλία που κυκλοφορούν στη γαλλική γλώσσα και το οποίο είναι διαδραστικό, δηλαδή δημοσιεύονται όλα τα σχόλια των επισκεπτών, εκτός από ελάχιστα που περιέχουν ρατσιστικές ή ανάλογες κατηγορίες, και ένα τρίτο κομμάτι, όχι τόσο τακτικό, που είναι παρατηρήσεις και στοχασμός συγγραφέων».
- Ποιος ελέγχει τα σχόλια. Εσείς;
«Όχι, είναι ο modérateur της εφημερίδας. Η λειτουργία του είναι πολύ διακριτική. Ακόμη και η πιο σκληρή κριτική δημοσιεύεται. Αν μου γράψει κάποιος "Ασουλίν, λες πατάτες", θα δημοσιευθεί. Αν γράψει "εβραίοι γουρούνια" κλπ., αυτό είναι ρατσιστικό, δεν θα δημοσιευθεί».
- Πόσα άτομα απασχολείτε;
«Κανένα, τα κάνω όλα μόνος μου. Είναι ένα προσωπικό blog, με υπογραφή. Αφιερώνω στο blog πέντε ώρες κάθε ημέρα. Είναι το επάγγελμά μου».
- Πόσους επισκέπτες έχετε;
«Δέκα χιλιάδες την ημέρα. Είναι το τέταρτο γαλλόφωνο blog σε επισκεψιμότητα. Τα τρία πρώτα ασχολούνται με την πολιτική, την τεχνολογία και τις συνταγές μαγειρικής. Επομένως το δικό μου είναι το πρώτο με καθαρά λογοτεχνικό περιεχόμενο».
- Αισθάνεστε δημοσιογράφος κάνοντας blog;
«Αισθάνομαι πιο δημοσιογράφος από ποτέ. Ισως γιατί έχω τη δυνατότητα να αντιδράσω άμεσα. Για παράδειγμα, όταν ανακοινώνεται το βραβείο Goncourt, γράφω αμέσως, δεν περιμένω την επόμενη ημέρα. Ακόμη και τα μεσάνυχτα ή τις πρώτες πρωινές ώρες, όταν για παράδειγμα επιστρέφω από ένα λογοτεχνικό γεγονός, το ρεπορτάζ μου, η ιστορία μου, θα βγει στο blog μου».
είσαι μέσα...!
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλότριος