Στιγμές αυτοσυγκέντρωσης
Όταν η ψυχή μου γλυστράει αθόρυβα
μες στου κύκλου της το κέντρο,
μοιάζει σα να είναι
μες στον πλακούντα της μεγάλης έκρηξης.
Εκεί ζει και τις τέσσερις εποχές,
με γοργό ρυθμό να κυλάνε όλες μαζί.
.....
Μετά σαν ένα κύτταρο ακέφαλο,
χτυπά τις πόρτες των αστερισμών
και παίρνει αλλιώτικες κάθε φορά μορφές.
Τότε οι κουβέντες με τ' αστέρια
γίνονται δυνατές κι αδιάκοπες.
Το σύμπαν μεταμορφώνεται
σε ένα μεγάλο πάρκο
και ο γαλαξίας μέσα εκεί
σαν τριαντάφυλλο μου μοσχοβολά.
Πόσο αγαπώ τ' αστέρια
όταν λαμπυρίζουν στο σκοτάδι
και μπορώ να κολυμπάω μαζί τους.
....
... κι όσο κρατήσει κάθε φορά.
Αταλάντα, 10-6-08
χαρισματική...!
ΑπάντησηΔιαγραφήτάσσος