“Γιατί, αδερφοί, να κάνουμε τις νύχτες
στοχαστικές, τις μέρες να βαραίνουν
απ` τη μελαγχολία τους, τραβηγμένες
στων θαλασσών τις άκρες; Τι στοιχίζει
στ` αηδόνι το τραγούδι κ` η ευγένεια
στην πρωινή βροχή; Αγαπηθήτε!..”
Ν. Βρεττάκος, Προσκλητήριο, στ. 18-23
στοχαστικές, τις μέρες να βαραίνουν
απ` τη μελαγχολία τους, τραβηγμένες
στων θαλασσών τις άκρες; Τι στοιχίζει
στ` αηδόνι το τραγούδι κ` η ευγένεια
στην πρωινή βροχή; Αγαπηθήτε!..”
Ν. Βρεττάκος, Προσκλητήριο, στ. 18-23
“Χαρά, στου ιερού βουνού τη μοναξιά, στον καθαρόν αγέρα,
ν` ανηφορίζεις μοναχός μ` ένα δαφνόφυλλο στα δόντια...”
Ν. Καζαντζάκης, Οδύσσεια, Ξ 1-2
ν` ανηφορίζεις μοναχός μ` ένα δαφνόφυλλο στα δόντια...”
Ν. Καζαντζάκης, Οδύσσεια, Ξ 1-2
Σαν περιστέρι πέταξες της γης απ` άκρη σ` άκρη,
που τ` Άβελ την πλημμύρισε το αίμα και το δάκρυ,
να φέρεις το κλαδί ελιάς στ` αδερφοκτόνο χέρι,
εκεί, σαν μάτια ενός θεριού, π` άστραφτε το μαχαίρι.
Της φύσης τάφο σκάψαμε, θαφτήκαμε μαζί της,
μα Εσύ ζητάς στο θάνατο την πλάστρα την πνοή της.
Καινούρια μέρα μέσα Σου ανάβει κάθε βράδυ
και βάφεις με τα μάτια Σου γαλάζιο το σκοτάδι.
Βαθιά, με πείσμα, οι ρίζες Σου τη γη Σου αγκαλιάζουν.
Τα φύλλα Σου τον ουρανό της Ιστορίας σκιάζουν.
Μας έφερες την Άνοιξη ανάμεσα στα χιόνια
και έστειλες το μήνυμα ζωής στα χελιδόνια.
Μακρύ να `ν` το ταξίδι Σου, πολλά λιμάνια να `χει
και να κρατάς μες στ` άξια τα χέρια Σου το δοιάκι.
Τα κύματα να σκύβουνε μπροστά Σου το κεφάλι
και πάντα να `σαι άτρωτος απ` την ανεμοζάλη.
που τ` Άβελ την πλημμύρισε το αίμα και το δάκρυ,
να φέρεις το κλαδί ελιάς στ` αδερφοκτόνο χέρι,
εκεί, σαν μάτια ενός θεριού, π` άστραφτε το μαχαίρι.
Της φύσης τάφο σκάψαμε, θαφτήκαμε μαζί της,
μα Εσύ ζητάς στο θάνατο την πλάστρα την πνοή της.
Καινούρια μέρα μέσα Σου ανάβει κάθε βράδυ
και βάφεις με τα μάτια Σου γαλάζιο το σκοτάδι.
Βαθιά, με πείσμα, οι ρίζες Σου τη γη Σου αγκαλιάζουν.
Τα φύλλα Σου τον ουρανό της Ιστορίας σκιάζουν.
Μας έφερες την Άνοιξη ανάμεσα στα χιόνια
και έστειλες το μήνυμα ζωής στα χελιδόνια.
Μακρύ να `ν` το ταξίδι Σου, πολλά λιμάνια να `χει
και να κρατάς μες στ` άξια τα χέρια Σου το δοιάκι.
Τα κύματα να σκύβουνε μπροστά Σου το κεφάλι
και πάντα να `σαι άτρωτος απ` την ανεμοζάλη.
Στην Α.Θ.Π. τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο
Δημήτρης Δεμιρτζής
Δημήτρης Δεμιρτζής
Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως 11-6-2208
Καταπληκτικά!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχω το βιβλίο αυτο με την συλλογή που είχε κάνει ο Πατριάρχης μαθητής ακόμη της Χάλκης, με ποιήματα μεγάλων Ποιητών και πραγματικά είναι αξιόλογο, αφού πέρα από την αξία του λευκώματος και της συλλογής, συγχρόνως αποκαλύπτει και την ποιητική καρδιά του Πατριάρχου.
Να είσαι καλά Φίλε μου που αγαπάς το Φανάρι!!!!
Φίλτατε π. Λίβυε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Τετράδιο του Πατριάρχη με τα ανθολογημένα υπ' αυτού ποιήματα είναι που παρουσιάζω συχνά με το σχήμα μου ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ σε συναυλιακή μορφή. Είναι ένας ύμνος στη νεοελληνική ποίηση και μουσική.
Αγαπώ το Φανάρι και το θεωρώ αυτονόητο. Τι θα έπρεπε δηλαδή, να το εχθρεύομαι;
Επίσης αγαπώ και τους απανταχού της γης Ορθοδόξους, που δεν βασίζουν την πίστη τους σε αυτονόητα και ασφάλειες κάθε λογής.
Να 'σαι πάντα καλά! Και να τα λέμε διαδικτυακώς.