Ο Θοδωρής Γκόνης τα λέει πολύ καλά σήμερα για τη ζωή στο culture της εφημερίδας Ο Κόσμος του Επενδυτή. Σας μεταφέρω το φινάλε του κειμένου του.
Αυτό νομίζω ότι είναι το μεγάλο μυστικό. Να μη στήνεσαι, να μην περιμένεις τίποτα, να μη φωτογραφίζεσαι συνεχώς, να μη λειτουργείς σαν υπογραμμισμένα λόγια, να εργάζεσαι, να περπατάς, να αναπνέεις, να γελάς, να μην περιμένεις τίποτα. Να φτιάχνεις τα χέρια σου, τα πόδια σου, τα δάχτυλά σου, τη μέση σου, τον λαιμό σου, τις πατούσες σου. Να γυμνάζεσαι, να χορεύεις, να συγκεντρώνεσαι, να μην κοιτάζεις δεξιά κι αριστερά, να περιορίζεσαι, να μη σου πέφτει λόγος. Σε βλέπει η ζωή. Εσύ μην την κοιτάς. Αυτή είναι δίπλα σου. Ποτέ μπροστά σου. Μπροστά σου είσαι εσύ.
Αυτούς, αυτούς ερωτεύεται η ζωή. Έχει αδυναμίες κι αυτή. Είναι σαν κι εμάς. Έχει βάσανα. Χρειάζεται αυτόν που δεν την εκλιπαρεί, αυτόν που δεν την χρειάζεται. Αυτόν που είναι μπροστά, αυτόν που της ανοίγει δρόμο, που ρίχνει γέφυρες, αυτόν που της ξεδιπλώνει, της στρώνει το πορφυρό χαλί. Είναι βασίλισσα η ζωή και βασιλιάς εσύ.
Φυσικά και δεν περιμένω τίποτα. Ίσως μόνο την Ανάσταση των νεκρών, ως το πιο σίγουρο και θαυμάσιο!
Πίνακας Ανοιχτό παράθυρο του Σπύρου Βασιλείου
Παναγιώτη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα ολόκληρο το κείμενο του Γκόνη. Να 'σαι καλά που μας το επεσήμανες. Είναι πολύ προχωρημένο.
Που μπορω να βρω ολοκληρο το κειμενο?
ΑπάντησηΔιαγραφή