Μόλις προ πενθημέρου θίξαμε, φίλοι της Ιδιωτικής Οδού, το φαινόμενο των ψαλλόντων αοιδών του μουσικού μας στερεώματος, με αφορμή την κυκλοφορία, διπλού παρακαλώ, ψηφιακού δίσκου του λαϊκού τραγουδιστή Σταμάτη Γονίδη, άδοντος ύμνους της Μ. Εβδομάδος.
Σήμερα η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ νομίζω στοιχείται στο πνεύμα μας. Αναφερόμενη στην παρουσίαση του δίσκου στον ΙΑΝΟ έχει τίτλο: «Βοήθειά μας, ο Γονίδης». Ο συντάκτης του σχετικού άρθρου Βαγγέλης Βαγγελάτος σημειώνει χαρακτηριστικά:
Σήμερα η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ νομίζω στοιχείται στο πνεύμα μας. Αναφερόμενη στην παρουσίαση του δίσκου στον ΙΑΝΟ έχει τίτλο: «Βοήθειά μας, ο Γονίδης». Ο συντάκτης του σχετικού άρθρου Βαγγέλης Βαγγελάτος σημειώνει χαρακτηριστικά:
«Παίρνοντας ένα προσωπικό ρίσκο, φέρνει στις φωνητικές αποσκευές του όλα τα στοιχεία της μουσικής ταυτότητας, που τον έκαναν να ξεχωρίσει στη νύχτα και στη δισκογραφία. Στοιχεία που συνεχίζουν να παραπέμπουν εκεί. Σίγουρα ο Σταμάτης Γονίδης δεν εκπέμπει αυτό που περιμένει κανείς «παραδοσιακά» να συνοδεύει το «Ω Γλυκύ μου Έαρ», αλλά ταυτόχρονα φέρνει στην όλη προσπάθεια αυτό που, όπως είπαν και οι ιερωμένοι στην παρουσίαση, ήταν ζητούμενο από την αρχή. Την προσέγγιση, δηλαδή, ενός νεότερου και μεγαλύτερου κοινού στη βυζαντινή μουσική και παράδοση, που είναι αδιαμφισβήτητα σημαντική. Δεν μένει παρά να δούμε αν είναι και ...ανθεκτική στο λαϊκοπόπ τζαμάρισμα».
Το επιχείρημα είναι η γνωστή καραμέλα: Να προσεγγίσει το ευρύτερο κοινό, βλ. η μάζα, μέσω του κ. Γονίδη, την βυζαντινή μουσική. Φαίνεται πως η παράδοση ή η Εκκλησία (βλ. παπαροκάδες) δεν μπορούν αφ’ εαυτών να «πλησιάσουν» τον κόσμο. Χρειάζονται ειδικοί διαμεσολαβητές, οι οποίοι επιτελούν και «έργο», αφού γεφυρώνουν την απόσταση μεταξύ λαού και υψηλού! Άντε και στις πίστες της νύχτας οι βυζαντινοί ύμνοι για να έρθει πιο κοντά η νεολαία!
Πάντως υπάρχει και το απαιτούμενο κερασάκι στην τούρτα: «Το cd είναι αφιερωμένο στη μνήμη του μακαριστού αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστοδούλου».
Τι μπορείς να πάθεις και νεκρός! Να σου αφιερώνει τον δίσκο του ο Γονίδης και τη συναυλία του ο Σολωμός! Έχει ο Θεός!
Φωτό ιερομονάχου Γενναδίου Δεμερτζή
ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ Η "η προσέγγιση, ενός νεότερου και μεγαλύτερου κοινού στη βυζαντινή μουσική και παράδοση" ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΘΕΜΑ "ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ" Η ΟΠΟΙΑ, ΑΤΥΧΩΣ, ΜΑΛΛΟΝ ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΨΑΛΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ Η ΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗ. ΘΑ ΕΙΧΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ -ΑΠΟ ΑΠΟΨΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ- ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΜΙΑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΣΟΙ ΨΑΛΤΑΙ ΕΥΡΙΣΚΟΝΤΑΝ ΑΠΟΨΕ(ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ...) ΣΤΑ ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ... ΑΧ! ΕΞΕΛΙΠΟΝ ΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΗΜΩΝ ΩΣ ΕΝΥΠΝΙΟΝ ΕΓΕΙΡΟΜΕΝΟΥ... ... ... ... ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΙΧΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ, Ο ΚΡΗΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΟΥ "ΑΜΑΡΤΗΣΑ" ΜΕ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΛΕΞΗ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφή