ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΥ

Τετάρτη, Νοέμβριος 07, μεσάνυχτα

Μιζέρια! Αυτό βλέπω στους κόλπους της κοινωνίας γενικώς, και της Εκκλησίας ειδικώς! «Κάναμε την πίστη θρησκεία», μου είπε τις προάλλες κάποιος που συνάντησα σε ένα εγκαταλειμμένο μοναστήρι· και δίκιο έχει. Πρόσθεσε: «η θρησκεία έχει νόμους, η πίστη ελευθερία». Ο Θεός ήρθε να μας βγάλει από την φαντασιώδη μυθολογία, και δεν μας άρεσε. Διορθώσαμε εμείς το έργο του, όπως λέει ο Ιεροεξεταστής του Ντοστογιέφσκι. Μας έφερε την ελευθερία, και πήγαμε να εξουσιοδοτήσουμε κάποιους κομπλεξικούς να μας κάνουν πρόβατα! Μα τι μιζέρια!
Τώρα, όποιος βγαίνει από την γραμμή, όποιος πηδάει από το γράμμα στο πνεύμα θεωρείται άσωτος και καημένος αν νομίζει ότι μπορεί να γυρίσει στο σπήλαιο να πει σ’ εκείνους που αυτοφυλακίζονται μέσα ότι έξω είναι ο Θεός και τους περιμένει να βγουν!
Δεν θα το πιστέψουν. Αρκούνται οι «μικράνθρωποι» με το παραμυθάκι που τους το αφηγούνται οι εξουσιαστές τους.
Μα τι μιζέρια! Φτάνει πιά!

Δευτέρα, Δεκέμβριος 07, μεσάνυχτα

Στο Χρόνο, πριν κοιμηθείς, μπορείς να διαμαρτυρηθείς, τα παράπονα όλα να πεις. Αλλ’ ο Χρόνος, αδιάφορος, τύραννος σαν αρχαίος θεός! Δεν σ’ακούει, δεν σε λυπάται! Μη νομίζεις ότι είσαι ο πρώτος, μα ούτε θα είσαι και ο τελευταίος. Και ο Χρόνος αργός σαν αναμονή και βαρύς σαν ανεκπλήρωτο πάθος. Σε καίει, σε βασανίζει.
Κάπου όμως, βλέπω ένα μακρύ φως, σαν όνειρο, σαν έρωτα. Το βλέπεις και δεν το πιάνεις, το πιάνεις και δεν το χορταίνεις!

Πλησιάζει το φως, με φωνάζει, μου λέει: «πήγαινε τώρα και έλα αύριο πάλι, θα σε συναντήσω όταν ανατείλει ο ήλιος».

«Σε περιμένω, του λέω, τώρα! Έλα».

Και απαντάει: «Δεν μπορείς, δεν με βλέπει κανείς την νύχτα. Έλα αύριο σου λέω, και φέρε για να με δεις το όνειρο της νύχτας σου, θα σου το εκπληρώσω!»
Φεύγω τότε και παραπονιέμαι στο Χρόνο που δεν μ’ακούει ούτε με λυπάται. Φεύγω τότε, και περιμένω το φως να μου εκπληρώσει το όνειρο για να νικήσουμε το Χρόνο!

Προμηθεύς

Η φωτογραφία είναι του Σπύρου Παναγιωτόπουλου