ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΟ

Ο διάσημος Ρώσος θεατρικός σκηνοθέτης Ανατόλι Βασίλιεφ εδώ και ενάμιση μήνα βρίσκεται στην Ελλάδα, όπου πραγματοποίησε σεμινάριο πάνω στη "Μήδεια" του Ευριπίδη, παράσταση που θα σκηνοθετήσει και θα ανεβάσει το καλοκαίρι στην Επίδαυρο με πλειάδα σπουδαίων Ελλήνων ηθοποιών (μεταξύ αυτών και η Λυδία Κονιόρδου, η καλλιτεχνική διευθύντρια του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας). Η σημερινή "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" φιλοξενεί μια πραγματικά ενδιαφέρουσα συνέντευξή του, από την οποία σταχυολογούμε τις απόψεις του για την ηθική, την πίστη, την Ορθοδοξία...

Η πίστη πόσο συνδέεται με το θέατρο;

«Πάρα πολύ, με την προϋπόθεση ότι το θέατρο είναι προσανατολισμένο σε μια ορισμένη κατεύθυνση. Στην περίπτωση που το περιεχόμενο, η ανάγκη επικοινωνίας του, αφορά το κοσμικό μέρος, τότε τα ζητήματα που θέτει αφορούν μόνο την Ηθική. Ομως η Πίστη και η Ηθική διαφέρουν. Η Πίστη βλέπει προς τα πάνω, ενώ η Ηθική κινείται παράλληλα με τη γη. Ενα κομμάτι του θεάτρου ασχολείται με την κοσμική ζωή των ανθρώπων εκφράζοντας έτσι την ηθική τους. Ένα άλλο περνά σε διαφορετικές δραματουργίες όπου η πίστη είναι συστατικό εργασίας και αναζήτησης της γνώσης. Το θέμα είναι τι επιλέγει κανείς. Αν διαθέτεις τον εαυτό σου σ' ένα χώρο αλήθειας».

Τι ορίζει αυτόν το χώρο;

«Είναι κάτι ανάμεσα στο καλό και το κακό, ανάμεσα στο ωραίο και στο άσχημο. Αν μιλήσουμε με όρους θεολογικούς, βρίσκεται ανάμεσα στην πίστη και σε κάποια αίρεση. Δεν μιλάω για δόγμα γιατί αυτό δεν είναι δύναμη αλλά συνήθεια. Η δύναμη, επί της ουσίας, αντιτίθεται στους εκκλησιαστικούς κανόνες».

Είστε ενσυνείδητα χριστιανός ορθόδοξος;

«Είμαι χριστιανός ορθόδοξος. Η ομολογία μου, όμως, δεν με εμφανίζει ως κάτι πολύ ξεχωριστό από τους άλλους ανθρώπους που πιστεύουν, ούτε ομιλώ από καθέδρας, ούτε είμαι μοναχός. Αλλωστε μιλάμε για το θέατρο. Ο λόγος που σε κινεί, ο τρόπος που αναζητείς, ο χώρος μέσα στον οποίο δρας και υπάρχεις, ορίζουν την διαφορετικότητά σου».