ΜΑΙΡΗ - ΕΛΕΝ ΝΕΖΗ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου

Η διάσημη μέτζο σοπράνο Μαίρη-Έλεν Νέζη, με την οποία συνεργαστήκαμε στην Πάτμο (Τετράδιο του Πατριάρχη) και στην Πάτρα (Ιερατική Ποίηση) και η οποία με τιμά με την φιλία της, θριαμβεύει αυτές τις μέρες στο Μόναχο! Στον Ταμερλάνο του Χαίντελ που ανεβαίνει στην όπερα του Μονάχου, ερμηνεύει τον περίφημο ρόλο του Ανδρόνικου. Είχε κάνει αίσθηση η ερμηνεία της στο ρόλο αυτό και στον Ταμερλάνο που ανέβασε πρόπερσι το Φεστιβάλ Αθηνών, υπό την διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου και τη συμμετοχή της Ορχήστρας Πατρών. Μη ξεχνάτε, φίλοι μου, πως έχουμε και σπουδαία ηχογράφηση αυτής της μπαρόκ όπερας (Πέτρου, Νέζη, Ορχήστρα Πατρών κ.α. σπουδαίοι έλληνες καλλιτέχνες) με διθυραμβικές διεθνείς κριτικές.
Η φίλη Μαίρη – Έλεν Νέζη μου είχε παραχωρήσει προ καιρού μια συνέντευξη για το πολιτιστικό περιοδικό «το δόντι». Αναδημοσιεύω εδώ μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα διαχρονικής αξίας.

ΕΡ. Έχετε ασχοληθεί με όλα τα είδη τραγουδιού: όπερα, ρεπερτόριο της εποχής μπαρόκ, ορατόριο, lied, σύγχρονους Έλληνες συνθέτες. Είστε συνειδητά «ανοιχτή» σε όλο το φάσμα της μουσικής;

ΑΠ. Και βέβαια! Για πολλά χρόνια αισθανόμουν ότι η όπερα δεν είναι το είδος που με εξέφραζε. Ήμουν, κυρίως, επικεντρωμένη στο lied (γερμανικό τραγούδι) και το ορατόριο, τα οποία λατρεύω. Ενώ είχα αρκετές ευκαιρίες να τραγουδήσω ορατόριο, δεν είχα ανάλογες στον χώρο του lied, παρόλο που το ρεπερτόριό μου εκεί είναι μεγάλο. Αυτή τη στιγμή αισθάνομαι ότι έχω βρει την έκφρασή μου στη μουσική της εποχής του μπαρόκ μέχρι την εποχή του Μότσαρτ και του Ροσσίνι, χωρίς να αποκλείω βέβαια καμία εποχή και κανένα συνθέτη. Η καλή μουσική υπάρχει σε όλες τις εποχές, άλλωστε.

ΕΡ. Ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με το μπαρόκ, που τόσο σας θέλγει;

ΑΠ. Ήταν κάποιες συναυλίες μ’ ένα ελληνικό σύνολο μουσικής μπαρόκ, το Ars in vivo, αλλά το «χτύπημα» ήρθε με την πρώτη όπερα μπαρόκ που έκανα στο Μέγαρο και ήταν Η Στέψη της Ποππαίας του Μοντεβέρντι. Εκεί «ερωτεύτηκα» αυτή τη μουσική και είπα «εδώ είμαι». Ο πρώτος πρωταγωνιστικός, και μάλιστα ανδρικός, ρόλος μου σε όπερα μπαρόκ στη Λυρική Σκηνή ήταν ο Ξέρξης του Χαίντελ, πραγματικά σημαντικός σταθμός στην καριέρα μου. Η παραγωγή αυτή υπήρξε σημαντικός σταθμός για την μουσική μπαρόκ γενικά στην Ελλάδα! Ήταν η πρώτη παραγωγή μπαρόκ όπερας μετά από 20 χρόνια στη Λυρική, που μάλιστα παρουσιάστηκε όπως «έπρεπε» δηλ από μιά ομάδα νέων ανθρώπων με νέες ιδέες, εξαιρετικές φωνές και υποκριτικό ταλέντο! Πριν από τον Ξέρξη είχα επίσης ερμηνεύσει άλλον έναν σπουδαίο ανδρικό ρόλο, τον Ορφέα στον Ορφέα και Ευρυδίκη του Γκλούκ με την Όπερα Θεσσαλονίκης.

ΕΡ. Γιατί άραγε ερωτευτήκατε με τόσο πάθος την μουσική της εποχής του μπαρόκ;

ΑΠ. Γιατί αυτή η μουσική έχει τα πάντα: λυρισμό, δεξιοτεχνία, χιούμορ, ενέργεια, νεανικότητα, χαρακτηριστικά που συναντούμε και στον Μότσαρτ.

ΕΡ. Στην Πάτρα έχετε εμφανισθεί κατά καιρούς ως σολίστ σε διάφορες εκδηλώσεις.

ΑΠ. Ναι, και σε κάποιες απ’ αυτές είχα συμπράξει πάλι με την Ορχήστρα Πατρών. Αλλά δεν έχω τραγουδήσει ακόμα στο Δημοτικό Θέατρο, που είναι πραγματικό στολίδι! Αλήθεια, πόσα τέτοια θέατρα έχουμε στην Ελλάδα; Θα έπρεπε να είναι το διαμάντι της Πάτρας.

ΕΡ. Έχετε ερμηνεύσει πολλά έργα ελλήνων συνθετών. Θυμάμαι, π.χ. την περσινή συναυλία στην Αχάϊα Κλάους που είχατε τραγουδήσει μια σύνθεση του Θάνου Μικρούτσικου.

ΑΠ. Ναι, το Νύχτα με σκιές χρωματιστές. Πολύ ωραίο έργο! Μια εποχή, παράλληλα με την όπερα, έκανα συναυλίες σχεδόν αποκλειστικά με έλληνες συνθέτες. Και ένα από τα ωραιότερα πράγματα που έχω κάνει είναι μελοποιημένη ποίηση από το Τετράδιο του Πατριάρχη, τον περασμένο Σεπτέμβριο στην Πάτμο.

ΕΡ. Πώς νομίζετε ότι θα έλθει σήμερα ο κόσμος σε επαφή με την όπερα και αυτό που ονομάζουμε κλασσική μουσική;

ΑΠ. Θα πρέπει να του δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία ώστε να μυηθεί. Η τηλεόραση θα μπορούσε να βοηθήσει σε αυτό, μια και είναι το μέσο στο οποίο έχουν πρόσβαση όλοι. Βέβαια θα έπρεπε να υπάρχει ανάλογη κρατική πολιτική. Όσο αυτό δεν γίνεται τόσο ο κόσμος θα παραμένει στο σκοτάδι της άγνοιάς του, χωρίς τη δυνατότητα μιας επαφής με κάτι το διαφορετικό από την αισθητική του «σκυλάδικου» που μας κατακλύζει. Αν δεν γνωρίσει ο κόσμος ότι υπάρχουν και άλλα είδη μουσικής πώς θα ξέρει αν του αρέσουν; Βέβαια σε αυτήν την κατάσταση έχουν οδηγήσει και τα τεράστια κέρδη των Ελληνικών δισκογραφικών εταιρειών με τα «σουξεδάκια» της μιας εβδομάδας.

ΕΡ. Τι είναι αυτό που σας ενοχλεί στην Ελλάδα σήμερα;

ΑΠ. Η έλλειψη πολιτισμού, που φαίνεται στην καθημερινότητά μας. Θα ήθελα να ήμασταν πιο ευγενείς, να νοιαζόμαστε για το διπλανό μας και να έχουμε περισσότερη αισθητική στις πόλεις μας… Ποια όμορφη πόλη έχουμε στην Ελλάδα; Τις έχουμε καταστρέψει όλες και συνεχίζουμε να τις καταστρέφουμε. Ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου αλλά δεν την σεβόμαστε. Και θλίβομαι γιατί λατρεύω τη χώρα μου.