ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ

Απόψε στην εκδήλωση των 7 Πατρινών λογοτεχνών για τους πρόσφυγες Βασίλης Λαδάς είπε:
«Θα ήθελα να ήσαν εδώ οι αρχές της πόλης. Αλλά αν έρχονταν τι αρχές θα ήταν! Θα ήθελα επίσης να έβλεπα εκπροσώπους της Εκκλησίας, που σύμφωνα με το Ευαγγέλιο πρέπει να φροντίζουν τον πλησίον. Αλλά αν έρχονταν τι παπάδες θα ήταν!..».
Ο Λαδάς αναφέρθηκε και στη Ρέα Γαλανάκη που έκανε διήγημα δυνατό την πορεία Κούρδων μεταναστών στο κέντρο της Πάτρας πριν λίγα χρόνια.
Μετά διάβασαν ποιήματά τους οι: Σπύρος Βρεττός, Διονύσης Καρατζάς, Γιώργος Κοζίας, Βασίλης Λαδάς, Κώστας Λογαράς, Βασίλης Χριστόπουλος, Αλέξανδρος Φωσταίνης.
Στο τέλος δυο νέα παιδιά απ’ το Αφγανιστάν μίλησαν για βαθύ πόνο, για εκατομμύρια νεκρούς, χήρες, ορφανά, για τη σύγχρονη Οδύσσεια να φτάσουν ως εδώ, θύματα εκμετάλλευσης στυγνών δουλεμπόρων. Είπαν για τον αρχαίο πολιτισμό της χώρας τους, για το ότι αντιμετωπίζονται ως ξένοι παντού, αυτοί οι κατά Δ. Καρατζά «πρόσφυγες τ’ ουρανού, οι μετανάστες της ανάγκες και οι εργάτες των ονείρων, που λάμπουν σαν το δάκρυ».

«Πού είναι αυτοί που μιλάνε για ανθρώπινα δικαιώματα να μας δουν και μας σαν ανθρώπους;» κραύγασε ήρεμα ο νεαρός αφγανός, που ‘χει μαζέψει καντάρια εμπειρίας – τραγωδίας. Μ’ ένα δισάκι στον ώμο και τον πόνο αγκαλιά.

Αν υπάρχει Κρίση πώς θα παρασταθούμε εμείς οι βολεμένοι ενώπιον του Παλαιού των Ημερών, του Τρισαγίου;