Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2008

10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2006




10 Φεβρουαρίου 2006. Στο Συνεδριακό Κέντρο του ΑΤΕΙ συναυλία της Ορχήστρας Πατρών, στο πλαίσιο της διοργάνωσης «Πάτρα – Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2006», ενότητα Καρναβάλι. Διεύθυνση ορχήστρας: Κωνστάντια Γουρζή. Σολίστ: Γιώργος Δεμερτζής, βιολί.
Το πρόγραμμα περιελάμβανε το adagietto από την 5η Συμφωνία του Μάλερ, το έργο «Φαντασία για πιάνο και ορχήστρα εγχόρδων» του πατρινού συνθέτη Ανδρέα Αδαμόπουλου, το κοντσέρτο για βιολί σε ντο του Χάυδν και τη μουσική του Στραβίνσκι για το μπαλέτο «Απόλλων Μουσηγέτης».
Από τα μικρά κείμενα που είχα γράψει για το πρόγραμμα εκείνης της συναυλίας επέλεξα να παραθέσω εδώ αυτά που αφορούν στα έργα του Μάλερ και του Στραβίνσκι.
Το πολυτιμότερο πράγμα που μου έμεινε από την… ατυχή εμπειρία μου στην Πολιτιστική είναι η συνεργασία και η φιλία με σπουδαίους μουσικούς και καλλιτέχνες, η οποία συνεχίζεται με αμείωτη ένταση! Δεν είναι λίγο πράγμα…

GUSTAV MAHLER
Adagietto από την Συμφωνία Νο 5

Η υπέροχη μακρόσυρτη μελωδία, προορισμένη μόνο για έγχορδα, με συνοδεία άρπας, παρουσιάζει ανάλογη επινοητικότητα με αυτή του άσματος του Ruckert: “Ich bin der Welt abhanden gekommen”(Είμαι αποκομμένος από τον κόσμο). Και η διάθεση του κομματιού παραπέμπει στην τελευταία φράση του ποιήματος του Ruckert: “I live alone in my heaven, in my love, in my song” (Ζω μόνος στον παράδεισό μου, στην αγάπη μου, στο τραγούδι μου). Το adagietto αυτό (3ο μέρος από την 5η Συμφωνία που ολοκληρώθηκε το 1902) έγινε διάσημο από την αριστουργηματική ταινία Θάνατος στη Βενετία του Luchino Visconti, βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα του Thomas Mann.

IGOR STRAVINSKY
ΑΠΟΛΛΩΝ ΜΟΥΣΗΓΕΤΗΣ
Το μπαλέτο αυτό γράφτηκε το 1927-28, μετά από παραγγελία της Αμερικανίδας προστάτριας των τεχνών Elisabeth Coolidge. Ο Stravinsky εμπνεύστηκε από την ελληνική μυθολογία και δημιούργησε ένα έργο με τέσσερα πρόσωπα: τον Απόλλωνα και τις μούσες Καλλιόπη, Πολύμνια και Τερψιχόρη. Στην Α΄ Σκηνή του μπαλέτου, που είναι ένα είδος εισαγωγής, παρακολουθούμε τη γέννηση του Απόλλωνα. Στη Β΄ Σκηνή παρακολουθούμε τη συνάντησή του με τις Μούσες, την εκπαίδευσή του στην ποίηση, τη μιμική και το χορό και, τέλος, την επιστροφή του στον Όλυμπο. Το έργο διακρίνεται για τη μελωδικότητά του και τη γαλήνη του, που εκφράζεται κυρίως με μείζονες τρόπους. Ο Stravinsky συνέθεσε αποκλειστικά για έγχορδα. «Η πολυηχητική ευφωνία του», σύμφωνα με τη δική του χαρακτηριστική διατύπωση, εμπεριείχε την κλασική ηρεμία του γαλλικού μπαρόκ. «Και πώς μπορεί», ρωτούσε, «να εκφρασθεί καλύτερα η λιτή σχεδίαση του κλασικού χορού, παρά μέσα από τη ροή της μελωδίας, όπως αυτή ξεχύνεται τραγουδισμένη από τα έγχορδα;».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου