Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Η είδηση λέει ότι το Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2019, ο Πατριάρχης Αντιοχείας Ιωάννης Ι' υποδέχθηκε στην Πατριαρχική του έδρα στη Δαμασκό τον Αρχιεπίσκοπο Κυριακουπόλεως Χριστόφορο, αντιπρόσωπο του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεοφίλου Γ', ο οποίος παρέδωσε στον Πατριάρχη Αντιοχείας ένα γράμμα περί μιάς Σύναξης των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών στο Αμμάν, με σκοπό τη "διατήρηση της Ορθόδοξης ενότητας", η οποία τάχα κινδυνεύει λόγω του Ουκρανικού ζητήματος.
Ο Αντιοχείας Ιωάννης φαίνεται πως τα …βρίσκει με τα Ιεροσόλυμα, τα οποία είχε θέσει σε ακοινωνησία λόγω της Επισκοπής Κατάρων που δημιούργησε το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων στο Κατάρ και ο Αντιοχείας θεωρεί «κανονικό» του έδαφος.
Τα …βρίσκει μέσω Μόσχας και προκειμένου να αντιμετωπισθεί ο …κοινός, πλέον, εχθρός, το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Επειδή, όμως, φαίνεται πως ο Αντιοχείας Ιωάννης έχει …κοντή ή επιλεκτική, αν προτιμάτε, μνήμη, του θυμίζουμε το κοινό ανακοινωθέν που υπέγραψε με τον Πατριάρχη Σερβίας Ειρηναίο κατά την ειρηνική επίσκεψή του στην Σερβική Εκκλησία, μόλις πριν ένα χρόνο (Οκτ. 2018).
Συνυπέγραφαν, λοιπόν, οι δύο «αντιφαναριώτες», σήμερα, προκαθήμενοι τα κάτωθι:
«Οι δύο Εκκλησίες, η Σερβική και η Αντιοχειανή, εκφράζουν τη λύπη τους για το γεγονός ότι δεν έχει λήξει ειρηνικά η συνεχής κανονική διένεξη ανάμεσα στο Πατριαρχείο Αντιοχείας και το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, η οποία προέκυψε από την απόφαση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων να εκλέξει και να τοποθετήσει επίσκοπο στο Κατάρ, το οποίο ανήκει στην ιστορική κανονική εκκλησιαστική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Αντιοχείας. Λυπούνται, επίσης, για το γεγονός ότι δεν έχουν γίνει αντιληπτές οι διαστάσεις και οι επιπτώσεις αυτής της διένεξης από όλες τις υπόλοιπες Ορθόδοξες Εκκλησίες, παρά την συμφωνία που πραγματοποιήθηκε ανάμεσα στις δύο Εκκλησίες ύστερα από τις διαβουλεύσεις τους τον Ιούνιο του 2013, με την παρουσία και διαμεσολάβηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας, τα τρία άρθρα της οποίας είναι κατοχυρωμένα στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας και στην αλληλογραφία του Οικουμενικού Πατριαρχείου το οποίο παραδέχθηκε την ύπαρξή τους.»
Αυτές οι δύο Εκκλησίες που «λυπούνται για το γεγονός ότι δεν έχουν γίνει αντιληπτές οι διαστάσεις και οι επιπτώσεις αυτής της διένεξης από όλες τις υπόλοιπες ορθόδοξες Εκκλησίες», τώρα θα λύσουν το Ουκρανικό;
Οι Ορθόδοξες Εκκλησίες που δεν έχουν «κατανοήσει» το πρόβλημα του Κατάρ, θα λύσουν τώρα με «Πανορθόδοξη» (sic) το Ουκρανικό;
Φυσικά οι έχοντες την πρωτοβουλία για μια τέτοια σύναξη θα έχουν «μελετήσει» τις κινήσεις τους, αλλά παρ’ όλα αυτά υπάρχουν και μερικά – θεωρητικά, τουλάχιστον – ανυπέρβλητα εμπόδια.
Ο Αντιοχείας Ιωάννης μάλλον θα πάει στην σύναξη αυτή, στοιχούμενος στην πολιτική της Μόσχας. Η επιλογή του Αμμάν δεν είναι τυχαία. Ο Αντιοχείας δεν μπορεί να μεταβεί στην Ιερουσαλήμ ως Σύρος. Αν μεταβεί δεν θα μπορεί να επιστρέψει στην Συρία, για τους γνωστούς πολιτικούς λόγους. Άρα, το Αμμάν βολεύει, αν και δεν έχουμε μαρτυρία ότι κάποιος προκάτοχος του Αντιοχείας στον 20ό αιώνα επισκέφθηκε το σχετικά νέο κράτος της Ιορδανίας.
Αν, λοιπόν, πάει ο Αντιοχείας στην Σύνοδο αυτή, θα είναι υπό τον Ιεροσολύμων; Θα προεδρεύσει ο Ιεροσολύμων Θεόφιλος, ως ο συγκαλών, και ο Αντιοχείας που προηγείται στα πρεσβεία (τρίτος τη τάξει), θα είναι απλό μέλος;
Κι ακόμα, κάθε τέτοια Σύνοδος επισφραγίζεται με το Συλλείτουργο των Προκαθημένων, για να φανεί η ενότης εν τη ευχαριστία. Άραγε, δεν θα γίνει συλλείτουργο; Αν γίνει ποιος θα προεξάρχει; Ο Αντιοχείας και ο Ιεροσολύμων είναι σε ακοινωνησία μεταξύ τους, λόγω της έριδας για το Κατάρ, η οποία δεν έχει αρθεί επισήμως. Αλλά κι αν συλλειτουργήσουν, θα προεξάρχει ο Αντιοχείας ως έχων τα πρεσβεία, αλλά της Συνόδου θα προεδρεύει ο Ιεροσολύμων;
Κι ακόμα, κάθε τέτοια Σύνοδος επισφραγίζεται με το Συλλείτουργο των Προκαθημένων, για να φανεί η ενότης εν τη ευχαριστία. Άραγε, δεν θα γίνει συλλείτουργο; Αν γίνει ποιος θα προεξάρχει; Ο Αντιοχείας και ο Ιεροσολύμων είναι σε ακοινωνησία μεταξύ τους, λόγω της έριδας για το Κατάρ, η οποία δεν έχει αρθεί επισήμως. Αλλά κι αν συλλειτουργήσουν, θα προεξάρχει ο Αντιοχείας ως έχων τα πρεσβεία, αλλά της Συνόδου θα προεδρεύει ο Ιεροσολύμων;
Ο Ρωσίας, ο οποίος «καίγεται» γι’ αυτήν την Σύνοδο δεν έχει μοίρα, ως πέμπτος τη τάξει…
Όμως, φαίνεται πως η υποταγή των δύο προκαθημένων της Ανατολής στην «ρωσική αρκούδα» είναι μεν δεδομένη, αλλά – εκ των πραγμάτων – καθίσταται όχι και τόσο …διαχειρίσιμη…
Μάλλον δεν υποπτεύονται καν το φιάσκο αυτής της «Πανορθόδοξης», αν τελικά συγκληθεί. Και το κυριότερο θα είναι η αιτία για μεγάλες ανατροπές τόσο στα Ιεροσόλυμα όσο και στην Αντιόχεια.
Μάλλον δεν υποπτεύονται καν το φιάσκο αυτής της «Πανορθόδοξης», αν τελικά συγκληθεί. Και το κυριότερο θα είναι η αιτία για μεγάλες ανατροπές τόσο στα Ιεροσόλυμα όσο και στην Αντιόχεια.
Καλή σας μέρα και καλή χρονιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικά κατατοπιστικό το άρθρο σας για τις όχι και τόσο...αγαστές σχέσεις των Πατριαρχείων Αντιόχειας και Ιεροσολύμων.Φυσικά,εμείς οι υπόλοιποι που δεν έχουμε καθόλου τις ειδικές σας γνώσεις πάνω στα ενδοεκκλησιαστικά ζητήματα,το μόνο που θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε είναι το εξής: προκαλεί απερίγραπτη θλίψη η ευκολία με την οποία ένας αρχιερέας επιβάλλει το επιτίμιο της ακοινωνησίας σε άλλον επίσκοπο για ζητήματα κυριαρχίας και σφαιρών επιρροής.Πόσο μακριά απ'το πνεύμα του Χριστού!!
Και το χειρότερο είναι ότι οι Εκκλησίες της Ανατολής συμπεριφέρονται σαν υπασπιστές των εθνικών τους κρατών.Απ'τη στιγμή που η Συρία του Άσαντ είναι απόλυτα εξαρτημένη απ'τον Πούτιν και τους πυραύλους που στέλνει,ο επίσκοπος Συρίας ευθυγραμμίζεται,στην ουσία σέρνεται, πίσω απ'το άρμα της Ρωσίας και της Ρωσικής Εκκλησίας.Μόνο που αυτό δε θυμίζει Τοποτηρητή του Χριστού αλλά κομματάρχη και Υπουργό Εξωτερικών.Αφήνουμε,βέβαια,κατά μέρος την ανεκδιήγητη στάση του Μόσχας που έχει αυτοαναγορευτεί σε αντιπρόεδρο της κυβέρνησης του Πούτιν.