tag:blogger.com,1999:blog-906949147109519547.post3279085691627337175..comments2024-03-27T23:04:35.212+02:00Comments on Ιδιωτική Οδός: ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ "ΠΑΥΣΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ"panagiotisandriopouloshttp://www.blogger.com/profile/09966994271065304598noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-906949147109519547.post-78545775289241798682017-04-24T12:19:49.649+03:002017-04-24T12:19:49.649+03:00Επιπλέον, το γεγονός ότι βιώνεται στο χώρο της Εκκ... Επιπλέον, το γεγονός ότι βιώνεται στο χώρο της Εκκλησίας ένας ιδιότυπος "μονοφυσιτισμός" είναι κάτι που δεν πρέπει να περνά απαρατήρητο.<br />Μονοφυσιτισμός, όχι στο γράμμα του δόγματος - στο γράμμα μπορεί να είσαι "υπερορθόδοξος" - αλλά στο πνεύμα!<br />Μπαίνοντας στον εκκλησιαστικό χώρο βίωσα ένα Χριστό πιο "βλοσυρό" και πιο απόμακρο από τα ανθρώπινα, από εκείνον που μου είχαν μάθει στην παιδική μου ηλικία.. Έναν Χριστό "εξορισμένο" στους ουρανούς, με μόνους εκπροσώπους τους λειτουργούς Του, που επιβάλλουν επιτίμια και μετάνοιες για το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο, τον έρωτα! Νομίζω ότι είναι γνωστό στον περισσότερο κόσμο ότι οι απόψεις της Εκκλησίας για τον έρωτα και τη σεξουαλικότητα είναι, εν πολλοίς, προβληματικές. Πιστεύω ότι θα ήταν μάταιο να αναφέρω παραδείγματα μιας και είναι ήδη γνωστά και μόνο κάποιος που εθελοτυφλεί μπορεί να υποστηρίζει το αντίθετο. Θα περιοριστώ μόνο στη διαπίστωση ότι ο "μονοφυσιτισμός" στην Εκκλησία "κερδίζει" έδαφος μεγάλο στο χώρο του έρωτα. Πράγματι, για τους περισσότερους πιστούς, και μόνο η ιδέα ότι ο Χριστός μπορεί - σαν άνθρωπος- να είχε ερωτικές ορμές ή βιώματα θεωρείται μεγάλη βλασφημία! Κι αυτό διότι δεν παραδέχονται το ερωτικό στοιχείο ως πάθος αδιάβλητο, αλλά διαβλητό. Η επιστήμη όμως σήμερα άλλα δείχνει... Ότι η σεξουαλικότητα δεν είναι ένα περιφερειακό χαρακτηριστικό τού έμβιου όντος, όπως π.χ. το χρώμα των ματιών, ή των μαλλιών, αλλά ένα εξαιρετικά σύνθετο και πολύπλοκο σύνολο νευρικών, βιοχημικών και εντέλει μηχανικών αλληλεπιδράσεων. Επομένως, κάποια πράγματα στη θεολογία πρέπει να αναθεωρηθούν! Δεν μπορεί να ζουν οι πιστοί του 21ου αιώνος και να προσαρμόζουν τη ζωή τους με βάση την πνευματικότητα του 4ου αιώνος ή της βυζαντινής και της μεταβυζαντινής περιόδου. Εάν η σεξουαλικότητα είναι αυτό το πράγμα, γιατί να μην παραδεχτούμε ότι και ο Ιησούς είχε έναν κάποιο ερωτισμό; Εφόσον ήταν τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος.... Γιατί η ανάγκη για ερωτική εκπλήρωση να θεωρείται υποδεέστερη της αγαμίας και της παρθενίας; Το να είναι και να μένει μονήρης ο άλλος, εφ' όρου ζωής, σημαίνει ανωτερότητα;<br /> Και για να κλείσω το κεφάλαιο "ερωτισμός", δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημα. Πολλές φορές δίνεται η εντύπωση ότι έχουν "εγκλωβίσει" το Χριστό εντός των τεσσάρων τειχών του ναού. Κι εδώ παρατηρείται ο "μονοφυσιτισμός". Εάν ξανακατέβαινε ο Χριστός σήμερα, είμαι σίγουρος, ότι θα "αγκάλιαζε" τον όλο άνθρωπο κι όχι ορισμένες μόνο πτυχές του! Δε θα εξαντλούσε το ενδιαφέρον στις ελεημοσύνες, αλλά θα προέτρεπε τους ανθρώπους να ζουν έτσι ώστε κανείς να μην έχει ανάγκη για ελεημοσύνη... Και πολλά άλλα......Γιάννης Νικολουδάκηςhttps://www.blogger.com/profile/13825298757751292624noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-906949147109519547.post-22369520849353553952017-04-24T11:54:20.397+03:002017-04-24T11:54:20.397+03:00Κύριε Παπαθανασίου, το πρόβλημα είναι βαθύ και ξεκ...Κύριε Παπαθανασίου, το πρόβλημα είναι βαθύ και ξεκινάει από τα ευσεβιστικά στοιχεία που μετέφεραν οι εξωεκκλησιαστικές οργανώσεις από την αρχή του 20ου αιώνα στον Ελλαδικό χώρο. Με προεξάρχουσα τη "Ζωή" και έπεται και συνέχεια...<br />Σήμερα, οι δοξασίες αυτές έχουν τόσο πολύ "ζυμωθεί" με την εκκλησιαστική ζωή και πραγματικότητα που είναι σχεδόν αδύνατο για κάποιον να τα διαχωρήσει!<br />Από τη στιγμή που φιγουράρουν ακόμα και σήμερα περιοδικά της "Ζωής", του "Σωτήρος" και του "Σταυρού" σε ναούς αυτό από μόνο του σημαίνει πολλά!Γιάννης Νικολουδάκηςhttps://www.blogger.com/profile/13825298757751292624noreply@blogger.com