ΤΟ "ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ" ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΕΦΕΡΗ ΣΕ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΕΡΨΙΧΟΡΗΣ ΠΑΠΑΣΤΕΦΑΝΟΥ

Του Παναγιώτη Ανδριόπουλου

Ο Γιώργος Σεφέρης µεταφράζει το «Άσµα Ασµάτων», από την Παλαιά Διαθήκη, το 1965. Κυκλοφορεί σε µια σπουδαία έκδοση 465 αντιτύπων με χαρακτικά του A. Tάσσου. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ποιητής χρησιµοποιεί τον όρο «µεταγραφή» και όχι µετάφραση, καθώς τη θεωρεί περισσότερο ικανοποιητική για τον µεταγλωτισµό των αρχαίων κειµένων. Τον ίδιο όρο υιοθετεί και για την «Αποκάλυψη του Ιωάννη».

Ως γνωστόν το «Άσμα» είναι ένα γαμήλιο τραγούδι, που βλάστησε σ' έναν ποιμενικό λαό, τον λαό της Παλαιστίνης. Τα δε πρόσωπα που πρωταγωνιστούν είναι η Νύφη, ο Άντρας και ο Χορός από γυναίκες ή και άντρες.

Σημειώνει στον πρόλογό του ο Σεφέρης: «... η εποχή της συναρμολόγησης του ποιήματος πρέπει να είναι ο Δ' π.Χ. αιώνας. Τότε ένας Ιεροσολυμίτης συντάκτης με εμμονή την ανάμνηση του Σολομών ενσωμάτωσε διάφορα ιουδαϊκά κομμάτια με στοιχεία από το Μοάβ ή και από τη Συρία σ' αυτό το σύνολο, όπου είναι αισθητές και οι ελληνικές επιρροές».

Γράφτηκε σε εβραϊκή -αραμαΐζουσα (σημιτική) γλώσσα και μεταφράστηκε στην ελληνιστική από τους «Εβδομήκοντα» ερμηνευτές, μια επιτροπή από Ιουδαίους ελληνιστές.

Προσθέτει ο Σεφέρης: «To Άσμα, μολονότι ξεκίνησε από την ποιμενική Αφροδίτη και υμνεί με πάθος εξαιρετικά έντονο τον ερωτικό πόθο και τη λαχτάρα του αποχωρισμένου από τον αγαπημένο του, μολονότι δεν μνημονεύει διόλου τη σχέση του ανθρώπου με το Θεό, βρήκε ωστόσο - όχι χωρίς συζητήσεις είναι αλήθεια - μια θέση στον Κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης».

Η οριστική έκδοση της μεταγραφής του Σεφέρη μαζί με το κείμενο των Εβδομήκοντα, γίνεται από τις εκδόσεις Ίκαρος, το 1972, με εξώφυλλο του Γιάννη Μόραλη.

Εκείνη τη χρονιά, η ιδρύτρια και διευθύντρια της γνωστότερης ελληνικής χορωδίας, τότε, της Χορωδίας Τρικάλων, Τερψιχόρη Παπαστεφάνου, κυκλοφορεί το 1972 από την Polygram, με το label της Olympic το δίσκο της «Άσμα Ασμάτων».

Η Τερψιχόρη Παπαστεφάνου ήταν απόφοιτος του Ωδείου Μανώλη Καλομοίρη και το 1952 ο Καλομοίρης της εμπιστεύεται τη διεύθυνση και την αναδιοργάνωση του παραρτήματος του Εθνικού Ωδείου Τρικάλων. Έτσι γεννιέται η Χορωδία Τρικάλων, που γίνεται γνωστή στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με τους δίσκους που ηχογραφεί πάνω σε τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη διασκευασμένα χορωδιακά από την ίδια την Τερψιχόρη Παπαστεφάνου.

Είναι η πρώτη που μεταφέρει το έντεχνο ελληνικό τραγούδι σε χορωδιακή μορφή και η πρώτη που τολμά να το συνοδέψει λαϊκή ορχήστρα. Το 1966 εγκαθίσταται στην Αθήνα όπου αρχίζει να μελοποιεί έργα ελλήνων ποιητών τα οποία ηχογραφούνται και κυκλοφορούν σε δίσκους: “Ελεύθεροι πολιορκημένοι” του Πάνου Παναγιωτούνη, “Αδούλωτη” της Έλλης Παπαδημητρίου, “Άσμα ασμάτων” σε μεταγραφή Γιώργου Σεφέρη, “Πρελούδια” ποιήματα του Νικηφόρου Βρεττάκου, “Πόλεμος και Ειρήνη” του Γιάννη Ρίτσου και το ορχηστρικό “Καϋμοί στη γειτονιά”.

Στον δίσκο «Άσμα Ασμάτων» κυριαρχεί η  μελοποίηση ενός αποσπάσματος  της μεταγραφής του Γιώργου Σεφέρη. Τραγουδούν η Μαρία Δημητριάδη, ο Γιώργος Ζωγράφος και η Χορωδία Τρικάλων.

Στον δίσκο περιλαμβάνονται, επίσης, τρία μελοποιημένα ποιήματα: του Νικηφόρου Βρεττάκου, του Ιωάννη Πολέμη και του Άγγελου Σικελιανού καθώς και ένα ποίημα του Federico Garcia Lorca, σε ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά από τον Νίκο Γκάτσο.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι την ίδια χρονιά, το 1972, ο Μάνος Χατζιδάκις μελοποιεί κι αυτός ένα απόσπασμα από το «Άσμα Ασμάτων», αλλά στο πρωτότυπο. Το γνωστό «Κραταιά ως θάνατος αγάπη», που συμπεριελήφθη στον «Μεγάλο Ερωτικό».

Το ίδιο απόσπασμα, στην μεταγραφή Σεφέρη, μελοποιεί και η Τερψιχόρη Παπαστεφάνου, και κλείνει με αυτό το έργο της.

Αξίζει να σημειωθεί πως πρόκειται για την μοναδική μελοποίηση της Σεφερικής μεταγραφής. Η Παπαστεφάνου και ο Χατζιδάκις μέσα στην δικτατορία πρότειναν το ερωτικό «Άσμα» της Παλαιάς Διαθήκης!

Η προσέγγιση της Τερψιχόρη Παπαστεφάνου είναι …μοιραία Θεοδωρακική, αφού η ίδια είχε επηρεαστεί από τον συνθέτη που της ταίριαζε και με τον οποίο συνεργάστηκε στενά.

Στο αυτοβιογραφικό βιβλίο της «Ο μύθος μιας χορωδίας», η Τερψιχόρη Παπαστεφάνου διηγείται πως πήρε την άδεια από την Μαρώ Σεφέρη για την ηχογράφηση του Σεφερικού «Άσματος», μετά από …εξετάσεις. Παρουσίασε, δηλ., το έργο της – στο πιάνο - στο σπίτι του συνθέτη Γιώργου Σισιλιάνου, τον οποίο εμπιστευόταν η Μαρώ Σεφέρη.

Η Μαρώ Σεφέρη συνέστησε στην Παπαστεφάνου και τον Γιώργο Ζωγράφο, ο οποίος είχε μάθει για την δουλειά αυτή και ήθελε πολύ να συμμετάσχει. Η Τερψιχόρη Παπαστεφάνου τον εμπιστεύτηκε και δεν το μετάνιωσε, όπως έγραψε.

Τα γυναικεία soli τραγούδησε η Μαρία Δημητριάδη, η οποία ήταν γνωστή τότε από τις εμφανίσεις της στο εξωτερικό πλάι στον Μίκη Θεοδωράκη.

Η Παπαστεφάνου εκτιμά πως το «Άσμα» ήταν μια επιτυχημένη παραγωγή.

Παραθέτουμε στη συνέχεια τη σχετική ηχογράφηση.

(κορίτσι)
Είμαι μαύρη μα είμαι ωραία
θυγατέρες της Ιερουσαλήμ
σαν τα τσαντήρια του Κιδάρ
σαν τα σκηνώματα του Σολομών

Αχ πες μου εσύ που η ψυχή μου αγάπησε
πού βόσκεις το κοπάδι σου
πού ξαποσταίνεις το μεσημέρι
για να μην τριγυρνώ κρυφά κρυφά
μες στα κοπάδια των συντρόφων σου

(χορωδία)
που ξαποσταίνεις το μεσημέρι
για να μην τριγυρνώ κρυφά κρυφά
μες στα κοπάδια των συντρόφων σου

(κορίτσι)
όμορφος που ‘σαι αγαπημένε
πόσο μεστός, πόσο μεστός
ωσάν μηλιά στα δένδρα του δρυμού
αγαπημένος μες στα παλληκάρια
στον ίσκιο του λαχτάρησα και κάθησα
κι ο καρπός του γλυκός στον ουρανίσκο

(χορωδία)
ωσάν μηλιά στα δένδρα του δρυμού
αγαπημένος μες στα παλληκάρια
στον ίσκιο του λαχτάρησα και κάθησα
κι ο καρπός του γλυκός στον ουρανίσκο

(κορίτσι)
το αριστερό του χέρι
κάτω απ το κεφάλι μου
και το δεξί του μ’ αγκαλιάζει

(αγόρι)
Όμορφη που ‘σαι Αγαπημένη
Όμορφη που ‘σαι, Όμορφη που ‘σαι
Τα μάτια σου είναι περιστέρια
Όμορφη που ‘σαι, Όμορφη που ‘σαι

(χορωδία)
Όμορφη που ‘σαι Αγαπημένη
Όμορφη που ‘σαι, Όμορφη που ‘σαι
Τα μάτια σου είναι περιστέρια
Όμορφη που ‘σαι, Όμορφη που ‘σαι

(αγόρι)
Ωσάν το κρίνο μες στ’ αγκάθια
η Αγαπημένη μου μες στις κοπέλες

(χορωδία)
Ωσάν το κρίνο μες στ’ αγκάθια
η Αγαπημένη μου μες στις κοπέλες

(αγόρι)
Σας εξορκίζω θυγατέρες της Ιερουσαλήμ
στις δύναμες και στις ορμές του αγρού
μη την ξυπνάτε, μη την ξαγριεύετε την Αγάπη μου
όσο να το θελήσει, όσο να το θελήσει

(χορωδία)
Όμορφη που ‘σαι Αγαπημένη
Όμορφη που ‘σαι, Όμορφη που ‘σαι
Τα μάτια σου είναι περιστέρια
μέσ’ απ’ το πέπλο σου, μέσ’ απ’ το πέπλο σου
Είσαι πεντάμορφη, Αγαπημένη
χωρίς ψεγάδι, χωρίς ψεγάδι
Είσαι πεντάμορφη, Αγαπημένη
χωρίς ψεγάδι, χωρίς ψεγάδι

(αγόρι)
μου πήρες την καρδιά μου
με μια ματιά σου, με μια ματιά σου
μου πήρες την καρδιά μου
μ’ ένα κρικέλι της τραχείας σου
μέλι σταλάζει από τα χείλια σου
μέλι και γάλα κάτω απ’ τη γλώσσα σου
μέλι σταλάζει από τα χείλια σου
μέλι και γάλα κάτω απ’ τη γλώσσα σου

(χορωδία)
μου πήρες την καρδιά μου
με μια ματιά σου, με μια ματιά σου
μου πήρες την καρδιά μου
μ’ ένα κρικέλι της τραχείας σου
μέλι σταλάζει από τα χείλια σου
μέλι και γάλα κάτω απ’ τη γλώσσα σου
μέλι σταλάζει από τα χείλια σου
μέλι και γάλα κάτω απ’ τη γλώσσα σου

(κορίτσι)
Σήκω, σήκω Βοριά, τρέμε Νοτιά
φύσα στους κλώνους του περιβολιού μου
Σήκω, σήκω Βοριά, τρέμε Νοτιά
κι ας ξεχυθούν όλα τ’ αρώματά μου
Σήκω, σήκω Βοριά, τρέμε Νοτιά
φύσα στους κλώνους του περιβολιού μου
Σήκω, σήκω Βοριά, τρέμε Νοτιά
κι ας ξεχυθούν όλα τ’ αρώματά μου

(χορωδία)
Όμορφη που ‘σαι Αγαπημένη
Όμορφη που ‘σαι, Όμορφη που ‘σαι
Τα μάτια σου είναι περιστέρια
Όμορφη που ‘σαι, Όμορφη που ‘σαι
Σμύρνα κι αλόη, όλα τα μύρα
Σμύρνα κι αλόη, όλα τα μύρα
Σμύρνα κι αλόη, όλα τα μύρα
Σμύρνα κι αλόη, όλα τα μύρα

(αγόρι)
Βάλε με σφραγίδα στην καρδιά σου
Βάλε με σφραγίδα στην καρδιά σου
ωσάν σφραγίδα στο μπράτσο σου

Βάλε με σφραγίδα στην καρδιά σου
Βάλε με σφραγίδα στην καρδιά σου
Δυνατή η αγάπη σαν το θάνατο
κι ο πόθος σκληρός σαν τον Άδη
Σπίθες φωτιάς, φλόγα Θεού, φλόγα Θεού

Βάλε με σφραγίδα στην καρδιά σου
Βάλε με σφραγίδα στην καρδιά σου

(χορωδία)
Νερό ποτάμια δεν μπορούν
να σβήσουν την Αγάπη
Νερό ποτάμια δεν μπορούν
να σβήσουν την Αγάπη

Νερό ποτάμια δεν μπορούν
να σβήσουν την Αγάπη
Νερό ποτάμια δεν μπορούν
να σβήσουν την Αγάπη

(αγόρι)
Βάλε με σφραγίδα στην καρδιά σου
Βάλε με σφραγίδα στην καρδιά σου

(χορωδία)
Όμορφη που ‘σαι Αγαπημένη
Όμορφη που ‘σαι, Όμορφη που ‘σαι
Τα μάτια σου είναι περιστέρια
Όμορφη που ‘σαι, Όμορφη που ‘σαι

Ο ...ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Η εκδημία του δασκάλου Χρήστου Γιανναρά πυροδότησε έναν πολύ ενδιαφέροντα διάλογο στο διαδίκτυο – συχνά έντονο – σε σχέση με την προσφορά του, η οποία βέβαια είναι αδιαμφισβήτητη, σε πολλά επίπεδα. Εδώ δεν θα γίνει λόγος για τους «αρνητές» του, αλλά για τους «υποστηρικτές» του. 

Η εκκλησιαστική κοινότητα όλων των αποχρώσεων (οργανωσιακοί και μη, δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί), πένθησε την απώλειά του και εξήρε τη συμβολή του στην ανανέωση της θεολογίας στην σύγχρονη Ελλάδα. 

Για τους ανθρώπους της Εκκλησίας ο Γιανναράς ήταν μία λύτρωση! Οι οργανωσιακοί, που απομακρύνθηκαν από τις εκκλησιαστικές οργανώσεις (μετά το περίφημο «Καταφύγιο ιδεών» του), απενοχοποιήθηκαν – σε ένα βαθμό τουλάχιστον - και μπήκαν σε τροχιά αναζήτησης μιας άλλης Ορθοδοξίας. Εκείνης που πρόβαλε ο Γιανναράς: της ελευθερίας, του προσώπου, του έρωτα. 

Ωστόσο δεν ήταν δυνατόν να τον παρακολουθήσουν πάντα, καθώς εκείνος διέθετε και μια τόλμη που μάλλον δεν την απέκτησαν: τον δημόσιο λόγο, που δημιουργούσε εντάσεις, συγκρούσεις και αμφισβητήσεις έντονες. 

Ο Αλέξης Παπαχελάς σε κείμενό του in memoriam, έγραψε μια σκληρή αλήθιεια: 

«Καθώς τον αποχαιρετίζαμε ανακαλούσα στη μνήμη μου μερικά γραπτά του που έσπαγαν κόκαλα και εξαγρίωναν πολλούς πολιτικούς μας. Οι πιο αστείοι ήταν εκείνοι που τον εκθείαζαν πριν αναλάβουν θέσεις εξουσίας και έλεγαν συχνά «μπράβο για τον Γιανναρά, σπουδαία πένα». Μόλις αποκτούσαν κάποια θέση και τους καταχέριαζε σε κάποιο άρθρο, οι ίδιοι άνθρωποι μας έλεγαν «μα τι τον θέλετε τον Γιανναρά;». 

Πόσοι, άραγε, «μαθητές» του Γιανναρά έχουν ανάλογη τόλμη στην πορεία του δημόσιου βίου τους; Ίσως τελικά γι’ αυτόν τον θαυμάζουν περισσότερο από όλα. 

Κάποιοι αριστερίζοντες θεολόγοι διετύπωσαν την γνώμη ότι ο Γιανναράς ήταν «συντηρητικός» και όχι «εξεγερτικός»! Όμως, ποιος από αυτούς σήκωσε το βάρος των λόγων του, όπως ο Χ. Γιανναράς, επί δεκαετίες; Γιατί ο Γιανναράς εκφραζόταν και για την πολιτική και για την εκκλησία και για την παιδεία και για τον πολιτισμό. Κι αυτός ο λόγος του ήταν, πολλές φορές, συναρπαστικός! Ηρπάγημεν από τον οξυγράφο κάλαμό του, αλλά πόσοι είχαμε – αναλογικά έστω – την ανδρεία του; Επομένως, ο Γιανναράς υπήρξε πιο «αριστερός» από τους κενού περιεχομένου «αριστερούς», που απλώς εξέφραζαν έναν παραληρηματικό λόγο, άνευ αντικρίσματος. 

Ο λόγος του Γιανναρά ήταν τολμηρός, αληθινός αλλά και επιδραστικός! Γι’ αυτό και διεμβόλισε τον δημόσιο βίο, χωρίς να έχει ποτέ δημόσιες θέσεις και αξιώματα. 

Πριν από μερικά χρόνια ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς έγραψε ένα άρθρο για τον «επικίνδυνο Ελύτη». Και διατύπωνε το ερώτημα: «Τι νόημα έχει να συναχθεί το φιλόλογο κοινό να τιμήσει την μνήμη τού Ελύτη ακούγοντας απαγγελίες στίχων του; Η σύναξη στην μνήμη αυτού τού μεγάλου Έλληνα μας θέλει πολίτες, όχι ποσοτικό άθροισμα από ιδιώτες καταναλωτές συγκινήσεων. Η «προοδευτική» μας διανόηση θαυμάζει ή αυθυποβάλλεται ότι θαυμάζει τον Ελύτη και δεν συμφωνεί σε τίποτα μαζί του». 

Νομίζω πως αυτός ο πέρα ως πέρα αληθινός προβληματισμός του Χ. Γιανναρά, ταιριάζει γάντι και στην δική του περίπτωση!

"Όλοι έχουμε ανάγκη τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα"

Πίνακας του Ιερώνυμου Μπος, «Τα Επτά Θανάσιμα Αμαρτήματα και τα Τέσσερα Τελευταία Αγαθά»

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου

Ο Μάνος Χατζιδάκις μου έμαθε Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, ήτοι το δημοφιλές «τραγουδισμένο μπαλέτο» (ballet chanté) των Κουρτ Βάιλ και Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Ο Μπρέχτ με το κείμενό του εδώ εννοούσε –και ψιλοκορόιδευε– την ηθική μιας φαύλης μεσαίας τάξης, άρα πρόκειται για Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα των μικροαστών. 

Η υπόθεση είναι γνωστή: δύο αδελφές, η Αννα Ι και η Αννα ΙΙ, ταξιδεύουν σε επτά πόλεις των ΗΠΑ προκειμένου να συγκεντρώσουν χρήματα ώστε η οικογένειά τους να αποκτήσει ένα σπίτι στις όχθες του Μισισιπή. Η πρώτη παίζει τον ρόλο του «πωλητή», του ιμπρεσάριου, η δεύτερη αποτελεί το «αντικείμενο» προς πώληση. Σε κάθε μία από τις πόλεις, οι αδελφές έρχονται αντιμέτωπες με ένα θανάσιμο αμάρτημα. Το ποιητικό κείμενο είναι σατιρικό: το σημαντικό ηθικό ζήτημα τίθεται καθώς η Αννα ΙΙ φέρεται ενάντια στο «σωστό» μόνον όταν ΔΕΝ διαπράττει ένα από τα θανάσιμα αμαρτήματα. Η άρνησή της, για παράδειγμα, να εργαστεί σε καμπαρέ ερμηνεύεται ως Αλαζονεία, ενώ η επιθυμία της να προτιμήσει τον άνθρωπο που αγαπά έναντι του πλούσιου θαυμαστή της εκλαμβάνεται ως Λαγνεία.

Όταν προ ετών είδα τα Επτά θανάσιμα αμαρτήματα, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (Ίδρυμα Ωνάση), από την Ομάδα ύψιλον, σε σκηνοθεσία και χορογραφία Αγγελικής Στελλάτου και μουσική του Σταύρου Γασπαράτου, διαπίστωσα πόσο προκλητικό είναι το θέμα αυτό. Η Α. Στελλάτου μας έδωσε μια άρτια παράσταση, που συνδύαζε χορό, βίντεο (εκπληκτικό σε μερικές σκηνές) και ζωντανή μουσική, αλλά χωρίς να μπει στο ...μεδούλι της αμαρτίας. Να διερευνήσει την γοητεία της, να αντιληφθεί την επίδρασή της στον μικροαστικό κόσμο μας, να μας δώσει, εντέλει, μια πλέρια αμαρτωλή διάσταση, από την οποία θα πήγαζε η κάθαρση.

Η πιο διαδεδομένη λίστα των 7 θανασίμων είναι: αλαζονεία, ζηλοφθονία, οργή, οκνηρία, απληστία, λαιμαργία, λαγνεία. 

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα έχουν τον δικό τους ρόλο στη σημερινή κοινωνία και έχει ενδιαφέρον πώς ερμηνεύονται από τη σύγχρονη εξελικτική ψυχολογία. Διάσημοι ξένοι ψυχολόγοι εντοπίζουν επτά θανάσιμα αμαρτήματα της σύγχρονης εποχής: «Ευσεβής» αλήθεια, iPhonοφιλία, Ναρκισσιστική μυωπία, Δικαιωματισμός, Τηλεφωνομανία, Υπερχρέωση, Ξενοφοβία.

Αναζητείται, λοιπόν, χορογράφος και συνθέτης για το σύγχρονο ...αμαρτωλό μπαλέτο, που αφορά όλους μας.

Επί του παρόντος με καλύπτει το ποίημα του Γιώργου Κοζία: 

ΤΑ ΕΠΤΑ ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ 

Στο όνειρό του αντίκρισε τον Σοπενχάουερ. 

-Πρόσεξε, του φώναξε, 

με κυνηγούν επτά αντιπρόσωποι των νόμων. 

Κραδαίνουν αόρατα ραβδιά. 

-Ησύχασε, τον παρότρυνε εκείνος, 

όλοι έχουμε ανάγκη 

τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. 

Κόσμος χωρίς ταξιδιώτες, Γιώργος Κοζίας, Στιγμή, 2007 

Ο ΚΑΒΑΦΗΣ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΑΡΜΕΝΙΔΗ ΜΕ ΤΗΝ ΔΑΦΝΗ ΠΑΝΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΑΣΗ ΧΡΙΣΤΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ

Χρήστος Παρμενίδης, 

ΕΙΣΑΙ ΑΚΟΜΑ ΜΑΚΡΙΑ 

ποίηση: Κ.Π. Καβάφης 

cd | hax | 1996 

Ένας σπάνιος δίσκος αφιερωμένος εξ ολοκλήρου στον ποιητή Κωνσταντίνο Π. Καβάφη (1863-1933). Η μελοποίηση έγινε από τον θεσσαλονικιό συνθέτη Χρήστο Παρμενίδη, του οποίου αυτή είναι η μοναδική δισκογραφική κατάθεση. 

Το έργο περιλαμβάνει μια σύντομη εισαγωγή, 11 τραγούδια, 5 ιντερμέδια και μια μονόλεπτη οργανική coda. Το εισαγωγικό κομμάτι είναι μια μικρή οργανική ανάπτυξη διανθισμένη με σκόρπιους στίχους του ποιητή σε πεζή ανάγνωση. 

Τη ροή των τραγουδιών ανακόπτουν μικρά οργανικά στάσιμα με άναρθρους βοκαλισμούς που συμβάλλουν στη διαμόρφωση ενός κλίματος υποβλητικής δραματικότητας. Δημιουργείται έτσι η αίσθηση ότι έχεις να κάνεις περισσότερο με ένα soundtrack κάποιου απροσδιόριστου σεναρίου κι όχι απλώς με έναν κύκλο τραγουδιών. Πρόκειται ασφαλώς για έντονα ατμοσφαιρικά και δύστροπα τραγούδια σε κλασική φόρμα, τα οποία απαιτούν υπομονή και επιμονή, για να μπορέσουν να λειτουργήσουν. Την οργανική συνοδεία αποτελεί ένα τρίο για κλαρινέτο, βιολοντσέλο και πιάνο. 

Τα τραγούδια ερμηνεύουν εξαιρετικά η υψίφωνος Δάφνη Πανουργιά κι ο βαρύτονος Τάσης Χριστογιαννόπουλος. 

Το λιτό ένθετο βιβλιαράκι περιέχει τους στίχους όλων των ποιημάτων στα ελληνικά, αλλά και στην έγκυρη αγγλική τους απόδοση παρμένη από το βιβλίο "C.P.Cavafy: Collected Poems" (1975) των Edmund Keely και Philip Sherrand. 

Η ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο για λογαριασμό της αγγλικής εταιρίας Hax.

diskovolos

Ο Χρήστος Παρμενίδης
είναι μηχανικός ήχου κυρίως ηλεκτρονικής μουσικής
και εργάζεται στην Αγγλία από το 1994.

Τραγούδια του Χρήστου Παρμενίδη σε ποίηση Καβάφη, από τον δίσκο που παρουσιάζουμε εδώ, περιλαμβάνονται και σε ένα cd με μελοποιημένο Καβάφη, από διάφορους έλληνες συνθέτες. 

Πέντε ποιήματα του Κ.Π. Καβάφη σε μουσική Χ. Παρμενίδη από την Δάφνη Πανουργιά και τον Τάση Χριστογιαννόπουλο. 

Η ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΑΠΟ ΤΟ "ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ" (ΒΙΝΤΕΟ)

Το 2023 ήταν αφιερωμένο, παγκοσμίως, στην μέγιστη και οικουμενική Μαρία Κάλλας, με αφορμή την συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννησή της (2 Δεκεμβρίου 1923). 

Το Καλλιτεχνικό Σύνολο “Πολύτροπον” (υπεύθυνος: Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος) παρουσίασε μια πρωτότυπη παραγωγή με θέμα: “Η Μαρία Κάλλας στην Κωνσταντινούπολη”, την Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2023 στην Αίθουσα Διδασκαλίας της Μουσικής Βιβλιοθήκης του Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. 

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε δύο μέρες μετά την επέτειο του θανάτου της στο Παρίσι, στις 16 Σεπτεμβρίου 1977 και μία μέρα μετά τα ονομαστήρια της, καθώς η Κάλλας είχε βαφτιστεί Μαρία Άννα Καικιλία Σοφία Καλογεροπούλου και στις 17 Σεπτεμβρίου ήταν η μνήμη της  Αγίας Σοφίας. 

Ο Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος αναφέρθηκε στην σχέση της οικογένειας της μητέρας της Μαρίας Κάλλας, Ευαγγελίας Δημητριάδου, με την Κωνσταντινούπολη, στην παρουσία της Μαρίας Κάλλας στην Κωνσταντινούπολη το 1959, με αφορμή την κρουαζιέρα που οργάνωσε ο Αριστοτέλης Ωνάσης, την επίσκεψή της στο Οικουμενικό Πατριαρχείο επί Πατριάρχου Αθηναγόρου, την απήχηση εκείνης της επίσκεψης μέχρι σήμερα στην Πόλη. Ακόμη, ο ομιλητής αναφέρθηκε στην ιστορία του πιάνου της Μαρίας Κάλλας που βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο Πέρα και στην διέλευσή της από την Κωνσταντινούπολη το 1969, πηγαίνοντας στην Καππαδοκία για τα γυρίσματα της κινηματογραφικής ταινίας «Μήδεια» του Πιέρ Πάολο Παζολίνι. 

Στη συνέχεια η σοπράνο Δάφνη Πανουργιά τραγούδησε άριες από όπερες που ερμήνευσε μοναδικά η Μαρία Κάλλας και συγκεκριμένα: 

Ave Maria (Bach/Gounod), Cavatina "Quel guardo il cavaliere" (Don Pasquale – Gaetano Donizetti), Ombra Leggera (Dinorah – Giacomo Meyerbeer), O mio babbino caro (Gianni Schicchi – Giacomo Puccini), Una voce poco fa (Il barbiere de Siviglia – Gioachino Rossini). 

Στο πιάνο ήταν ο Μάριος Καζάς. 

Ανάμεσα στις άριες διαβάστηκαν επιστολές της Μαρίας Κάλλας προς σημαντικές προσωπικότητες.

Artwork – video – φωτογραφίες: Ιωάννης – Πορφύριος Καποδίστριας. 

Παραγωγή: Καλλιτεχνικό Σύνολο «Πολύτροπον».

Ακολουθεί το βίντεο της εκδήλωσης. 

 

Την εκδήλωση κάλυψε και το διαδικτυακό κανάλι blod.gr του Ιδρύματος Μποδοσάκη και μπορείτε να την παρακολουθήσετε ΕΔΩ. 

Panagiotis Andriopoulos, theologian, musician, and director of the Agency for Ecclesiastical News ‘Fos Fanariou’, speaks about ‘Maria Callas in Istanbul’. On the screen he is seen with the late Patriarch Athenagoras.

September 29, 2023 

By The National Herald 

ATHENS – The year 2023 is dedicated worldwide to Maria Callas, marking the 100th anniversary of her birth (December 2, 1923). 

The Artistic Ensemble ‘Polytropon’, led by Panagiotis Ant. Andriopoulos, presented an original production titled ‘Maria Callas in Istanbul’ on Monday, September 18, 2023, at the Education Hall of the Music Library of the Association ‘Friends of Music’ in the Megaron Athens Concert Hall. 

Panagiotis Ant. Andriopoulos spoke about Maria Callas’s presence in Constantinople in 1959, on the occasion of the cruise organized by Aristotle Onassis, her visit to the Ecumenical Patriarchate during the time of Patriarch Athenagoras, and the lasting impact of that visit on the city. Furthermore, the speaker mentioned the history of Maria Callas’s piano, which is currently in the Museum of Pera, and her passage through Constantinople in 1969 on her way to Cappadocia for the filming of Pier Paolo Pasolini’s film ‘Medea’. 

From the event ‘Maria Callas in Istanbul’, at the Education Hall of the Music Library of the Association “Friends of Music” in the Megaron Athens Concert Hall.

Andriopoulos emphasized that “the myth of Callas remains alive, as her high art continues to influence opera in the 21st century, while aspects of her personality and private life continue to be subjects of research by journalists, writers, and artists.” 

Soprano Daphne Panourgiá sang arias from operas and other works that Maria Callas uniquely interpreted, including: ‘Ave Maria’ (Bach/Gounod), Cavatina ‘Quel guardo il cavaliere’ (Don Pasquale – Gaetano Donizetti) ‘Ombra Leggera’ (Dinorah – Giacomo Meyerbeer), ‘O mio babbino caro’ (Gianni Schicchi – Giacomo Puccini), and ‘Una voce poco fa’ (Il barbiere de Siviglia – Gioachino Rossini). 

Admission was free. 

The contributors to the event ‘Maria Callas in Istanbul’: Panagiotis Andriopoulos, Marios Kazas, and Daphne Panourgiá.

The contributors to the event ‘Maria Callas in Istanbul’ were: Panagiotis Andriopoulos, Marios Kazas, and Daphne Panourgiá. Marios Kazas performed on the piano. 

In addition to the music, letters from Maria Callas to important figures were read. 

Artwork, video, and photos were by Ioannis-Porfirios Kapodistrias – Production by the Artistic Ensemble ‘Polytropon’. 

About the Artistic Ensemble ‘Polytropon’: 

Founded in 2004 by theologian and musician Panagiotis Ant. Andriopoulos, it presents original productions in Greece and abroad, mainly based on Greek poetry and music. Some of their productions include works inspired by the youth anthology of Ecumenical Patriarch Bartholomew, the poems of C.P. Cavafy, sacred poetry, the musical work of Eva Palmer-Sikelianou, Gustav Mahler, Manos Hadjidakis, and more. They have performed their productions in various cities in Greece, Cyprus, Germany, Constantinople and around the world. 

It’s worth noting that Panagiotis Andriopoulos is the head of the ‘Fos Fanariou’ Agency for Ecclesiastical News.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ΝΕΟΥ ΨΥΧΙΚΟΥ (ΒΙΝΤΕΟ)

Στον Ι. Ναό Αγίου Γεωργίου Νέου Ψυχικού τελέστηκε την Κυριακή μετά την Ύψωση (15 Σεπτεμβρίου 2024) η Θεία Λειτουργία, προεστώτος του Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτου κ. Φιλοθέου Δέδε, Ιεροκήρυκος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, ο οποίος και ομίλησε εμπνευσμένα. 

Η ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΑ ΑΡΑΒΙΚΑ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Ο Θόδωρος Τερζόπουλος είναι αναμφισβήτητα, πλέον, σημείο αναφοράς για το παγκόσμιο θέατρο.

Έχω παρακολουθήσει πολλές παραστάσεις του – κυρίως στους Δελφούς - αλλά συνδέθηκα ιδιαίτερα με κάποιες απ’ αυτές για προσωπικούς λόγους, όπως την «Τελευταία μάσκα - fallimento», σε κείμενο του φίλου Κώστα Λογαρά, για τον …ατυχήσαντα, γενικώς, θεσμό που έζησα από πολύ κοντά «Πάτρα, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2006». Η παράσταση του Τερζόπουλου ήταν, ίσως, το σημαντικότερο γεγονός της διοργάνωσης. 

Κι ακόμα κρατώ ζωηρά στη μνήμη μου τους «Πέρσες», με Έλληνες και Τούρκους ηθοποιούς στην Επίδαυρο πάλι το 2006. Εκεί κατάλαβα ότι το θέατρο του Τερζόπουλου μπορεί να οριστεί ως "διαπολιτισμικό", καθώς διασπά την έννοια των συνόρων ανάμεσα στους πολιτισμούς και αναδεικνύει την ιστορική διαδικασία των διαρρεόντων συνόρων του παγκόσμιου πολιτισμού. 

Αργότερα, άκουσα μια ραδιοφωνική συνέντευξη του Θόδωρου Τερζόπουλου, όπου ο διεθνής σκηνοθέτης μίλησε για την ιστορία και τις αρχές του θεάτρου ΑΤΤΙΣ, που ο ίδιος ίδρυσε, για την πρωτοποριακή υποκριτική μέθοδο που εφαρμόζει και το πολιτικό και τελετουργικό θέατρο. 

Το 1985 ο Τερζόπουλος αναλαμβάνει διευθυντής της Διεθνούς Συνάντησης για το Αρχαίο Δράμα στους Δελφούς. Εκεί καλεί σκηνοθέτες από όλο τον κόσμο, οι οποίοι εκφράζουν τη δική τους προσέγγιση στην αρχαία τραγωδία, μέσα από τους πολιτισμούς τους. Ο Τερζόπουλος επηρεάζεται από τα νέα αυτά ερεθίσματα κι αποφασίζει να ερευνήσει έναν νέο τρόπο προσέγγισης στο πεδίο του αρχαίου δράματος, αφετηρία του οποίου είναι οι «Βάκχες», που παρουσίασε με την ομάδα του, το καλοκαίρι του 1986. Τότε «γεννιέται» η μέθοδός του, με κυρίαρχο στοιχείο την σωματικότητα που κατατείνει στην σιωπή!... «Πιστεύω ότι η στιγμή της μεγάλης έντασης δεν έχει λόγια, δεν έχει ερμηνεία, δεν έχει αναφορές και μεταφορές», λέει ο ίδιος. 

Η περίφημη μέθοδος του Θεόδωρου Τερζόπουλου εκδόθηκε στα ελληνικά το 2015, με τίτλο «Η επιστροφή του Διονύσου» και συνοδευόταν από ένα DVD 150 λεπτών, όπου καταγράφεται όλη η βασική εκπαίδευση του ηθοποιού. 

Η μέθοδος Τερζόπουλου επηρεάστηκε από στοιχεία του παγκόσμιου πολιτισμού και τώρα ...επιστρέφει ως εγκόλπιο του παγκόσμιου θεάτρου, καθώς διδάσκεται σε πολλές ξένες ακαδημίες και μεταφράζεται σε πολλές γλώσσες και στα αραβικά. 

Η έκδοση αυτή, σε μετάφραση του δόκιμου λιβανέζου μεταφραστή Roni Bou Saba, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Theater der Zeit. 

Προλογίζει η Erika Fischer-Lichte, καθηγήτρια Θεατρικών σπουδών στο Freie Universitat του Βερολίνου, με ξεχωριστό επιστημονικό και διδακτικό έργο, το οποίο την κατατάσσει διεθνώς μεταξύ των σημαντικότερων μελετητών του θεάτρου. Έργα της έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά. 

Στο βιβλίο συμπεριλαμβάνεται μια πολύ διαφωτιστική συνέντευξη που πήρε ο επιμελητής της έκδοσης της μεθόδου στα γερμανικά Τόρστεν Ίσραελ από τον Θεόδωρο Τερζόπουλο, σχετικά με τη μέθοδό του (βλ. Theodoros Terzopoulos, Die Rückkehr des Dionysos. Mit einem Vorwort von Erika Fischer-Lichte. Inklusive einer DVD. Berlin, Verlag Theater der Zeit 2016).

Αξίζει να σημειωθεί πως για τις ανάγκες αυτής της έκδοσης, ο Θεόδωρος Τερζόπουλος βρέθηκε με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ωνάση στον Λίβανο, σε ένα ταξίδι γνωριμίας με τους πρωτοπόρους δημιουργούς και πολιτιστικούς φορείς της Βηρυτού, που περιλάμβανε τη συμβολική επίσκεψη στον ναό του Βάκχου στην αρχαία πόλη Μπάαλμπεκ (Ηλιούπολις). 

Ο μεταφραστής και δάσκαλος της Αραβικής γλώσσας Roni Bou Saba, από τον Λίβανο, πτυχιούχος Αραβικής και Ελληνικής Φιλολογίας, Θεολογίας και υπ. Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, ήλθε το 2006 στην Ελλάδα και σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Από την εποχή των σπουδών του στην Πάτρα, ο Ρόνι Μπου Σάμπα ασχολείται συστηματικά με τις μεταφράσεις ελλήνων ποιητών στα αραβικά και πολλές μεταφράσεις του περιλαμβάνονται σε εκδηλώσεις, δημοσιεύονται σε φιλολογικά περιοδικά και εφημερίδες. Συνεργάζεται, επίσης, με την ευρείας κυκλοφορίας στον αραβικό κόσμο εφημερίδα Al-Araby Al-Jadeed, όπου δημοσιεύει τις λογοτεχνικές μεταφράσεις του.

Τώρα ο Ρόνι Μπου Σάμπα μετέφρασε την θεατρική μέθοδο του Θ. Τερζόπουλου στα αραβικά, αφού και ο αραβικός θεατρικός κόσμος εντρυφά στην μέθοδο του έλληνα σκηνοθέτη. 

Μια «διονυσιακή» μετάφραση, αντάξια του Τερζόπουλου, ο οποίος έχει τον Διόνυσο θεό, γιατί είναι κατ’ αυτόν «ο θεός της πολυμορφίας, της ποικιλίας, της πολυγλωσσίας, της οικουμενικότητας, και προ πάντων ο θεός της ελευθερίας».

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ΝΕΟΥ ΨΥΧΙΚΟΥ (ΒΙΝΤΕΟ)

Σήμερα, Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2024, εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, τελέστηκε η Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Νέου Ψυχικού, της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. 

Της Ευχαριστιακής Συνάξεως προέστη ο προϊστάμενος του Ναού, Αρχιμανδρίτης π. Μιχαήλ Σταθάκης, συλλειτουργούντων του πολιού πρωτοπρεσβυτέρου π. Νικολάου και του νεώτερου πρεσβυτέρου π. Ιωάννου. 

Με τους ψάλτες του Ναού συνέψαλε ο κ. Γιάννης Χριστόπουλος διακεκριμένος τενόρος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ο οποίος και ανέγνωσε εμμελώς το Αποστολικό ανάγνωσμα.

ΤΑ ΔΟΞΑΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΣΤΟ ΜΕΛΟΣ ΙΑΚΩΒΟΥ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ π. ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΦΙΡΦΙΡΗ

Ανθολογούμε σήμερα, επί τη μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, τα δύο περιώνυμα δοξαστικά: "Δεύτε άπαντα τα έθνη" σε ήχο β' του Εσπερινού και "Σήμερον προέρχεται..." των Αίνων σε ήχο πλ.β', αλλά και το δοξαστικό της Λιτής της εορτής "Του Τιμίου Σατυρού σου...", σε ήχο δ' στο μέλος του Ιακώβου Πρωτοψάλτου και σε απαράμιλλη ερμηνεία του αείμνηστου διακο - Διονύση Φιρφιρή από τις περίφημες ηχογραφήσεις του Μανόλη Χατζηγιακουμή. 

Και τα τρία μέλη περιλαμβάνονται στην σειρά Μνημεία Εκκλησιαστικής Μουσικής, στο Σώμα Τρίτο Δοξαστικά Ιακώβου Πρωτοψάλτου (Δοξαστικά Σεπτεμβρίου CDΙΙ). Το δοξαστικό "Σήμερον προέρχεται..." ανθολογεί ο Χατζηγιακουμής - λόγω ακριβώς της εξαιρετικής ερμηνείας του π. Διονυσίου - και στην Εκλογή των Δοξαστικών Ιακώβου Πρωτοψάλτου (2ο cd). 

Όλες οι προαναφερθείσες εκδόσεις είναι του Κέντρου Ερευνών και Εκδόσεων. 

Ευτυχώς ο Μανόλης Χατζηγιακουμής ηχογράφησε ολόκληρο το Δοξαστάριο του Ιακώβου Πρωτοψάλτου, το οποίο έψαλλε ο διακο - Διονύσης στις πανηγύρεις του Αγίου Όρους. Πρόκειται για κυριολεκτικό μνημείο πολιτισμού! 

 

Για το δοξαστικό των αίνων ο Χατζηγιακουμής σημειώνει:
"Το δοξαστικό του Iακώβου πρωτοψάλτου στην Ύψωση του Tιμίου Σταυρού "Σήμερον προέρχεται" ηχ πλ β’, ως κείμενο έχει ως εξής: Σήμερον προέρχεται ο Σταυρός του Κυρίου και πιστοί εισδέχονται αυτόν εκ πόθου και λαμβάνουσιν ιάματα ψυχής τε και σώματος και πάσης μαλακίας. Αυτόν ασπασώμεθα τη χαρά και τω φόβω· φόβω μεν διά την αμαρτίαν, ως ανάξιοι όντες, χαρά δε διά την σωτηρίαν, ην παρέχει τω κόσμω ο εν αυτώ προσπαγείς Χριστός ο Κύριος, ο έχων το μέγα έλεος. Μέλος από τα πιο χαρακτηριστικά του Δοξασταρίου του Ιακώβου, με ιδιαίτερα πλούσιο και ποικιλματικό ηχόχρωμα, στον κλασικό ήχο του πλαγίου δευτέρου. Στο Δοξαστικό αυτό η απαράμιλλη εκφραστική δύναμη του πατρός Διονυσίου βρίσκεται σε μια κορυφαία της στιγμή. Η μακρά λειτουργική χρήση του μέλους (το έψαλλε για πολλά χρόνια στην Ι. Μ. Ξηροποτάμου) έχει δώσει στην ερμηνεία ιεροπρέπεια και γνησιότητα μοναδική, ενώ αποτυπώνονται εξαίρετα σ’ αυτήν τα πνευματικά αισθήματα της ικεσίας, του δέους και, κυρίως, της ευφρόσυνης χαράς για τη λύτρωση και τη σωτηρία του κόσμου. Η εκφραστικότητα της ερμηνείας συμβαδίζει απόλυτα με τις έννοιες του κειμένου και τη μελική τους διατύπωση, καθώς η αρχική περιγραφική είσοδος και πρόοδος του μέλους κορυφώνεται έντονα, μέσα σε μια σπάνια ψυχική μέθεξη, στις έσχατες, και εξαιρετικά δυναμικές, μουσικές φράσεις (ειδικά στις υψίτονες “τη χαρά και τω φόβω” και “ήν παρέχει τω κόσμω”). Tο δοξαστικό αυτό, όπως ψάλλεται, δείχνει ανάγλυφα πόσο ανυπολόγιστης σημασίας γεγονός είναι η ηχογράφηση του Δοξασταρίου του Iακώβου που μας άφησε ο μακαριστός Γέροντας".

Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΩΝ ΑΝΑΚΤΟΡΩΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ "Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΜΕ ΤΑ ΞΑΝΘΑ ΜΑΛΛΙΑ"

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

«Η Δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά», με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ είναι μία από τις εμπορικότερες ταινίες από καταβολής του Ελληνικού κινηματογράφου. Ήρθε πρώτη σε εισπράξεις ανάμεσα σε 99 ελληνικές παραγωγές της σεζόν 1969-70, με 739.001 εισιτήρια στις αίθουσες Α΄προβολής. 

Η «Δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά» είναι μία ταινία για το έπος του ’40 και την Κατοχή που γυρίστηκε στην Μακρινίτσα του Πηλίου. 

Την μουσική της ταινίας έγραψε ο σπουδαίος έλληνας συνθέτης Νίκος Μαμαγκάκης. 

Έχουμε, λοιπόν, υπέροχα πλάνα από την ταινία στον Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στην πλατεία της Μακρινίτσας και το στριφογυριστό δρόμο όπου η Αλίκη-δασκάλα συνοδεύει τους μαθητές της, οι οποίοι με τις φωνές της Παιδικής Χορωδίας των Ανακτόρων, τραγουδούν ένα ωραίο εμβατήριο σε στίχους Ντίνου Δημόπουλου, που είναι και ο σκηνοθέτης της ταινίας. 

Τα Χριστούγεννα, όπου τα παιδιά του χωριού μαζεύονται στο σχολείο για να ετοιμάσουν υλικό για τους φαντάρους στο μέτωπο, ακούγεται ένα αισθαντικό παιδικό χριστουγεννιάτικο τραγουδάκι σε στίχους Διονύση Σαββόπουλου. Κι αυτό ερμηνευμένο από την Παιδική Χορωδία των Ανακτόρων. 

Το 1999 από τη δισκογραφική εταιρία «Universal» κυκλοφόρησε το σάουντρακ με τα 26 ορχηστρικά θέματα και τα δύο παιδικά τραγουδάκια. Στο cd αναγράφεται κανονικά: Παιδική Χορωδία των Ανακτόρων. 

Θυμίζουμε ότι η Παιδική Χορωδία του Παρεκκλησίου των Βασιλικών Ανακτόρων ιδρύθηκε το 1950, σύμφωνα με επιθυμία της Αυτού Μεγαλειότητος του Βασιλέως Παύλου. Την οργάνωση και διεύθυνσή της ανέλαβε ο νεαρός τότε συνθέτης Μιχάλης Αδάμης. Ήταν ένα χορωδιακό σύνολο από παιδιά 8-14 ετών. Η χορωδία είχε στο ρεπερτόριό της εκκλησιαστικούς ύμνους της Ορθόδοξης Λατρείας, παραδοσιακή μουσική εναρμονισμένη, αλλά συμμετείχε και σε σημαντικά έργα ελλήνων συνθετών, όπως οι «Όρνιθες» του Μάνου Χατζιδάκι κ.α. 

Στην χορωδία έπαιξε σημαντικό ρόλο και ο συνθέτης και μουσικοπαιδαγωγός Στέφανος Βασιλειάδης, στενός συνεργάτης του Μιχάλη Αδάμη στην χορωδιακή πράξη. Ο Βασιλειάδης υπάρξε χορωδός και βοηθός για μια δεκαετία (1951-61), διευθυντής της χορωδίας την περίοδο 1961-65 και συνεργάτης την διετία 1965-67. 

Παραθέτουμε ολόκληρο το σάουντρακ, όπου και τα παιδικά τραγουδάκια στα 21:35'' λεπτά από την αρχή. 

 

Στη συνέχεια παραθέτουμε μία συνέντευξή μας με το μέλος της Παιδικής Χορωδίας των Ανακτόρων, Γρηγόρη Βαλλιανάτο.